Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten
(1727)–Jodocus van Lodenstein–
Auteursrechtvrij
[pagina 313]
| |
Als, Repicavan, siet boven pag. 12.I.
KOmt al wat leeft
En looft der Hemelen Heer!
Die met een vlammig oog ter wrake daalt: .//.
En doet bergen en heuvelen beven,
Als Hy ter hulpe van een Volk verschijnt. .//.
II.
Den Batavier
Weeck voor den Britt in Zee!
En 't wonder was een straff van hoger hand, .//.
Die langer niet en dulde de schulden
Van Neerlands weelden over veel heyls. .//.
III.
O Nederland!
Trots, dertel, weeld'rig, sat,
En die uw lusten voed op 's Hemels goed! .//.
Dat was de Wraack der Waarheyd so onteert,
De bitt're vrugten van uw soete weeld. .//.
IV.
't Vernedert oog
Van 't schreyend Nederland,
Trock aardewaarts Gods medelydig oog; .//.
Die aan de voor'ge kragten gedagte,
En door wat wond'ren 't Land soo hoge steeg. .//.
V.
't Hoveerdig oog
Der Britten, op haar spoet,
Was aan den Hemel onverdragelijck: .//.
Want (als die hem ten roede deed woeden)
| |
[pagina 314]
| |
Sy vaack verstieten, Liefd, en Nedrigheid. .//.
VI.
Het arme volck
Gevangen in den strijd,
Besuyrde 't suyr van soo een Broeder-haat. .//.
En dien trots' op den Zege verkregen,
Dagt sig onwinbaar, in vermetelheyd. .//.
VII.
Dien Hoogheyds Loff
Alleene toe-behoort
Sag uyt sijn throon, al spottend, so een waan; .//.
En seyd; Wat wormen, wat mieren dus tieren!
En sond sijn stormen van den Hemel neer. .//.
VIII.
Den trotsen Britt
Dagt soo een storm van pas,
Bequaam ten storm in sotten hoge-waan: .//.
Agt al de Batavieren als mieren,
En wendt sijn kielen botlings op haar aan. .//.
IX.
Den Batavier
Min schromig voor dien trots,
Dan moedig op der Engelen geleyd', .//.
Kapt al sijn touwen, veerdigt sijn seylen,
En ruckt de Britten snellijck te gemoet. .//.
X.
Dien fellen blick
Van Hopman en soldaat
(O Engelsch volck! bediedt u 's Hemels toorn) .//.
En al dat dond'rend kraken, en raken,
Des Hoogmoeds wrake die u treffen sal. .//.
XI.
Ah! Engelsch Volck,
't Is al vergeefs gewoedt!
Den Hemel grijpt den schild voor Nederland. .//.
Siet daar uw hoge Kraken vast blaken!
| |
[pagina 315]
| |
Ia sietse sincken als een steen te grond! .//.
XII.
Daar deynst den Britt,
En wijckt des Heeren toorn:
Dien prickel was sijn versens al te scharp. .//.
Nog valt Hy op nieuws moedig aan 't woeden;
Maar op den Hemel woedmen vrugteloos. .//.
XIII.
Prins Robbregt schiet
Met twintig kielen toe,
Om 't wijckend heyr den laatsten steun te bien: .//.
En riep; Waar henen! Sta mannen! sta! sta!
Der Britten Koning vegt met Nederland! .//.
XIV.
Daar stijgt den moed
Der Britten weer in top,
En 't heyr spat op den Batavieren aan: .//.
So trots als oyt de Reusen den Hemel
Met stormen beven, Of sig vallen de'en. .//.
XV.
Thans ging 't gevegt
Op nieuws en yslijck aan;
De lugt was niet dan enckel vier en vlam. .//.
En den wonderen donder van onder
Trotste den donder, die van boven komt. .//.
XVI.
Den donder-kloot,
Het eene schip ontgaan,
Boort sig door 't ingewand van 't ander heen: .//.
Ver-brijselt hoofden, armen, en benen,
En verwt de dennen met het breyn en bloed. .//.
XVII.
Den Strijd verwoed
Gunt niemant d'overhand,
So slaat de Britse hardneckigheyd de maat: .//.
Tot dat den Hemel sijn grimmige vlammen,
| |
[pagina 316]
| |
Aan 't heyr verschijnen, en dat schricken doet. .//.
XVIII.
Den Batavier
Was dat een vreugde-licht.
Als vast het Engelsch heyr verschrickt, verbaast, .//.
Riepen; Wykt mannen, den Hemel ah! ah!
Ah! ah! den Hemel strijd voor Nederland! .//.
XIX.
Daar stoov den trots
Van hooge kielen heen!
En kiest het heyr onordentlijck de vlugt: .//.
En den Britt leerde, wat Batavieren
Zijn, als den Hemel strijd voor Nederland. .//.
XX.
De See-voogd ruckt
Straks al sijn magt by een,
En volgt de vlugtelingen op de hiel: .//.
(Tot den Hemel door nev'len seyd houd op!)
Want siet! den Hemel strijdt voor Nederland. .//.
XXI.
Ah! Nederland!
Erkent des Heeren magt,
Die in uw swackheyt u de sege reyckt: .//.
Door uwe herten en tongen steeds juychen,
Alleen den Hemel strydt voor Nederland!
16 Somermaand 1666. |
|