Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten(1727)–Jodocus van Lodenstein– Auteursrechtvrij Vorige Volgende May-Tyds Morgen-Lof. I. 't SLapen is maar voor de nagt, En lang genoeg na 't ligt gewagt, na 't ligt gewagt, na 't ligt gewagt. Siet daar de Son // Die vreugde Bron, In't Oosten schijnt, Roepende de treur'ge nagt verdwijnt, Roepende de treur'ge, Roepende de treur'ge nagt verdwijnt. II. 't Lauwe bed laat voor die sagt Sijn heyl voor 't aardsch gemack veragt. Kom aan ons ry, Soo sullen wy In't open veldt Horen wat het rijsend ligt vertelt. Horen wat &c. [pagina 304] [p. 304] III. Siet een kleed van enckel goud, In duysend kleuren over 't woud, Als 't Hemelsch ligt // van Gods gesigt Ons siel bestraald, Vinden wy sijn beeld daar in gedaald. Vinden &c. IV. Heerlijck kleed van 't nieuwe groen! Dat na de vorst sig op komt doen. Als ons om-armt, De liefde-warmt Van 's Hemels Soon, Geven wy hem 't jeugdig hert ten loon. Geven &c. V. Siet hoe juygt en lagt den roem Van alle bloemen, d' Appel-bloem, En cierd ons wand // Aan yder kant, En deckt ons hooft, Als hy na den bloem ons vrugt belooft. Als hy &c. VI. Bloeysel, (Christen) is maar bloem, Maar steunsel van een yd'len roem. Den bloem valt af // En 't stuyft als kaf, Hoe heerlijck 't spruyt, Vele komen so bedrogen uyt. Velen komen soo &c. VII. Laat het cierlijck bloeysel-blad Vry vallen en bestroijen 't pad: Als maar den knop // Beswangerd op En grover-sweld. Dus u tot de vrugt ô Christen steld. Dus u tot &c. VIII. Beyd'! wat hoor ick daar voor taal? Het is den trotse Nagtegaal. Wiens kleyne fluyt, Met het geluyt Al 't woud verdooft, Dat op eenen trant sijn Schepper looft. Dat &c. [pagina 305] [p. 305] IX. Reed'lijck schepsel waar blijft gy? Die de ongemeten Heerschappy Uws Scheppers kent; waar heen belend Uw besigheyd? Dat gy niet alleen sijn lof verbreyt. X. Hy alleen is d'eeuw'ge Spring, En 't eyndeloos' Eynd van alle ding. Die 't wesen geeft // Aan al wat leeft, Aan al wat is. Self en alleen het ware Wis. XI. Eyndelose dwarrel-stroom! Daar seylt ons siel heen sonder toom, En sonder stuyr // En ster of vuyr, En baack of ton, Want 'er niet en is dan dese Son. XII. Wis dit is der Eng'len baack, Der salige sielen al 't vermaack In desen kolck, Dat salige volck Sig droncken drinckt, En tot eeuwig heyl te gronde sinckt. XIII. Dan is 't schepsel gansch niet meer, Als om en tot des Scheppers eer. O! sal'ge dood! Oh! dat ons boot, Hier schip-breuk lee! En wy soncken al in dese Zee. XIV. Zee daar m' altyd dieper sijgt, En daar men noyt den bodem krijgt. Die Waarheyd rond // Is sonder grond, En sonder wal: Roepende de Heer is 't eenig Al. [pagina 306] [p. 306] XV. Zee van Waarheyd, aanvang-loos, En eeuwig, eeuwig, eyndeloos! Uw steylten wis // Een afgrond is Daar 't al voor daalt, Daar het al wat reed'lijck is in dwaalt. XVI. Dwaalt: maar van sig self alleen, Tot d'eeuwige Waarheyd d'eeuwige reen. Ah! waren wy 't // Maar alles quijt, En niet dan tong, Die dan dese Waarheyd eeuwig song. XVII. Rijsend licht help met uw glansch! Help Eng'len cier van 's Hemels trans! Help juychend woud! Help bloeyend hout! Help vogeltjens! Vullen de gebreken van den mensch. XVIII. Dwasen mensch, die altijd dwaalt, Soo lang gy niet in die diepte daalt, Sing met ons op // d'Onreyckbre top Van d'eeuwigheyd Slinde my en u ter saligheyd. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij