Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten

[p. 271]

Op een Appel aan my gesonden.

I.

O! Diere gunst!
Die sig door kunst,
Nog veel weerdy
van groote gaven,
Nog door veel draven
In slaverny,

II.

Noch Hoofsch gestel
Van woorden-spel
(Maar in de nood)
Sig uyt't, en boet'et.
Ons Leydsman doet'et
Door enckel brood.

III.

Genegentheyd
Die lege leyd
Behoeft het moy
Van pragtigheden
En kostlijckheden
Tot haren top:

IV.

Maar dese niet;
Want wat bedied
Soo Heerelijck
Soo uytgelaten,
Die een'ger maten
Sy dees gelijck?

V.

Dees gunst heeft in
De dierbre Min
Van 's Hemels Soon
End' in sijn wonden,
Onwrickb're gronden:
Blinckt altijd schoon.

VI.

Dees gunst verbind
Ons t'saam; end' in 't
Geloov' ons 't Goed
Het Goed, dat Godt is,
En regt ons Lot is,
Verwagten doet.

VII.

Dag Enig' All.
Dat sonder tal
En sonder maat,
En sonder knoopen,
En boven hoopen
Te wagten staat.

[p. 272]

 

VIII.

 

Dees gunst ver-uyrd

 

Nog-jaard, maar duyrd

 

Vol Soeticheyd;

 

End' altijd groeyd sy,

 

End' altijd bloeyd sy,

 

In Eeuwigheyd.

 

IX.

 

Wat schoons, wat rijcks,

 

Wat kostelijcks

 

Kan (selv in schijn)

 

Soo hoog geraken,

 

Om sulcke saken

 

Gelijck te zijn?

 

X.

 

Best is het dan

 

Dat, alsmen van

 

Soo hoogen gunst

 

Sal reden geven,

 

Men daar in leven

 

Laat, kost, nog kunst.

 

XI.

 

Op dat geen Bloem

 

Van 't Schepsel, roem:

 

En 't Eenige Iet

 

Vol Heerlijckheden

 

Uyt-blinck beneden

 

In 's werelds Niet.

9 In Grasmaand 1665.