Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten
(1727)–Jodocus van Lodenstein–
AuteursrechtvrijTrant: D' Engelsche Fortuyn, of siet W. Sluyter pag. 64. I.
SIe daar! sie daar! daar gaat den Hemel op!
Daar krijgen al de schaduwen de schop!
Siet daar de Waarheyd! daar het gerig oog
Der Vaderen van eeuw tot eeuw na vloog.
II.
Immanu-el, die al van eeuwigheyd
| |
[pagina 214]
| |
(Eer d' aarden in wat'ren was geleyd,
Den Hemel blonck) sijn lust had in het steyl
Van 't Eeuwig, Eeuwig, Eeuwig Godlijck Heyl,
III.
Ligt daar in lompen armlijck opgerolt,
Werd als een hulploos menschen-kind gesolt.
Wilt gy, O mensch, 't geheym verstaan? 'k beding
Sluyt d' oogen toe, en siet dan wat ick sing.
IV.
Daar is niet sichtbaars, daar 't geloov verschijnt,
Voor so een straal het arm gesicht verdwijnt:
Hier ligt de Magt in magt en hulp-loosheyd,
Hier ligt in armoe d' Algenoegsaamheid.
V.
Hier ligt des Hemels Heerlyckheyd veragt.
Den lugtsten dag in aller nachten nagt;
Wilt gy, O mensch, 't geheym verstaan? 'k beding
Sluyt d' oogen eerst, en siet dan wat ick sing.
VI.
Wie sag d' onreyckbare Hemel met de Aard
Soo konstelijck, soo salig oyt gepaart!
Het onbegrepen, eeuwig Eynd'loos Yet
Vereenigt met een gras, een bloem, een Niet!
VII.
Seg ick, den Schepper wierd ten Schepsel, of
Seg ick, Het schepsel wierd ten Schepper; 't stof
Wierd nu sijn eygen maker; d' eygenaar
En maker wierd sijn maacksel; beyde is waar.
VIII.
Seg ick den Geest die sonder eynden leeft,
Wierd vleesch en sterfelijck; seg ick die beeft
Voor 't minst geruysch, en 't slechtste doods-gevaar.
Wierd van de dood onraackbaar: beyde is waar.
IX.
Die 't alles weet krijgt een bepaald begrip;
Den mensch verstaat 't oneyndig in een stip:
| |
[pagina 215]
| |
Ick seg, die over al is, is nu daar;
Den Mensch is over al: En beyde ist waar.
X.
Van alle sonden was Hy Hemel-schoon,
Die om de schuld verlaat sijn Hemel-troon;
Wilt gy, O Mensch! 't geheym verstaan? 'k beding
Sluyt d'oogen eerst, en siet dan wat ick sing.
XI.
Hier is het eynd van alle Sigtbaarheen;
Hier is 't begin van 't Christen-ongemeen.
En salig hy, die blind is, arm, en doov!
Hier is 't begin van 't wonderbaar geloov.
XII.
Hier is der sielen vreugd, in treurigheyd;
Haar lust in 't tomen van begeerlijckheyd,
Haar wil vernoegd in 't looch'nen van haar wil;
En sy op 't sterckst, als 't hert sig neer set stil.Ga naar margenoot+
XIII.
Nu steeck ick willig beyd mijn oogen uyt,
En sie maar door 't geloov: En volg 't geluyt
Van 't wicht, dat in de kribb my wyser wyst,
De deugd in 't doen, dan diese in woorden pryst.
XIV.
O Deugd! ô Hemel-deugd! Verloochening!
Wat rees uw glansch ter steylte sonderling!
Als Godes Soon, om Adams soenbaar saat,
Verloochent 's Hemels Heerlijckheyd en staat.
XV.
Dat levend voorbeeld sal ons al het schoon,
Des werelds Rijckdom; Heerlijckheyd, en throon:
Des Vleesches lusten; eygen wille; en all
Verlooch'nen doen, dien Leeraar ten geval.
Wintermaand 1661. |
|