Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten
(1727)–Jodocus van Lodenstein–
AuteursrechtvrijSingt als: Rosemond waar gy vlied. I.
SChepsels snood! Die mijn hart
Locken door vermaack ten smart,
Door een loos gevley, Door een
| |
[pagina 132]
| |
 valsch vermaack,
Weet dat ick uw valscheyt sie, en wraack:
Iesu! Iesu soet! Iesu! hoogste van
Al wat my lusten kan:
Jesu! wilt gy my, ick wil u, wil u alleen,
En segg' tot al de schepsels: Neen.
II.
Menschen-gunst, maar een blick,
Menschen-ongunst, maar een schrick,
Stelen 't herte weg; nog ist haat nog gunst,
Maar niet dan der schepslen tover-kunst.
Iesu! Iesu lief! Iesu 't hoogste van
Al wat my trecken kan!
Iesu wilt gy my, geeft dat by my menschen niet
Meer gelden dan een enckel Niet.
III.
Menschen-schoon, 't Hooft-stuck van
Wat ons hier behagen kan:
't Ciersel van uw beeld, Dat my billijck weckt
Tot uw lof, mijn hert vaack van u treckt.
Iesu! Iesu schoon! Iesu 't schoonste van
Wat my behagen kan!
Iesu wilt gy my, leert my dat bevallijckheyd
Bedrog is; schoonheyd ydelheyd.
IV.
Menschen-min Die 't gemoed
Boven al herleven doet,
d'Ed'le menschen-min, als se menschen vleydt,
In onreyne togt my ligt misleyd.
| |
[pagina 133]
| |
Iesu! Iesu lief! Iesu 't minlijckst van
Al wat ick minnen kan!
Iesu mint gy my, Laat u min, u kruys, u kroon
Mijn min' my helpen doen, of doon.
V.
D'yd'le pragt, 't kost'lijck kuys
Van mijn kleed, mijn hoff, mijn huys,
Draagt de naam van Reyn, dat het oog verquickt,
Als, helas! het hert in 't dorre stickt.
Iesu! Iesu schoon! Iesu cierlijckst van
Wat my vermaken kan!
Iesu! wilt gy my, geev my U dan tot cieraad,
En doet my sien des Hemels staat.
VI.
't Soet vermaack dat 't geboomt,
Dat het beeckje daar het stroomt,
Dat het morgen-rood, dat het groene kruyd
Geven; soeckt in als mijn hert ten buyt.
Iesu! Iesu lief! Iesu 't soetste van
Wat my vermaken kan!
Iesu! wilt gy my, Toont my u in wat daar swiert
In kruyd, in spruyt, in pluym-gediert.
VII.
Leckere tong, gulsigheyd,
Heeft my dickmaals stil misleyd:
's Hemels mild gerief, 's lichaams wisse nood
Kreeg de schuld van wat de lust gebood.
Iesu! Iesu soet! Iesu 't soetste van
Al wat my smaken kan!
Iesu! wilt gy my, schenckt my 's Hemels leckerny
In waar geloov, soo ben ick vry.
VIII.
Ah! Gevoel! Ah! Gesigt,
Ah! betov'rend schemer-ligt
Geven op de hand! Tegenwoordigheyd!
Wat hebt gy my veelmaals 't hert verleyd?
| |
[pagina 134]
| |
Iesu! Iesu lief! Iesu 't waardigst van
Al wat my trecken kan!
Iesu wilt gy my, Doet my door 't gelove sien,
Wat heyl d'onsigtbaarheden bi'en.
Slagtmaand 1661. |
|