Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten

Vernederde Heuvelen door de Nedrigheyd: Op Math. 18: 1, 2, 3, 4.

Stem: Nerea schoonste van myn, &c.

I.

't HOvaardig menschen-hert in togten
Tot hoogmoet viel den Heyland aan
En vraagde ('t geen sy driftig sogten)
By wien 't gebied en d' eer sou staan.

[p. 57]

 

II.

 

't Ootmoedig Lam, bedroefd, verstaande,

 

Des Hoog-moeds dodelijck fenijn;

 

Set daar een kind van weynig maande,

 

En seyd, dat sal uw Leeraar sijn.

 

III.

 

Kom by dit lam na wijsheyd speuren,

 

En set u aan sijn voetjes neer:

 

(Soo lage sijn de saal'ge deuren

 

Des Hemels, en die saal'ge leer.)

 

IV.

 

Sijn lesse leert u hoge Staten,

 

't Gevaarlijck pack van lastige eer,

 

Aan diese wil, blymoedig laten,

 

Een kroon versmaad hy voor een peer.

 

V.

 

Sijn lesse leerd u 't hoofdig woelen

 

Van hoog of laag, veragten, want

 

Hy kend geen hooge of lage stoelen,

 

Hy kent geen regte of slinckerhand.

 

VI.

 

Sijn lesse leert u 't suyver ooge

 

In al uw doen van eygen eer

 

Te spaanen, want siet al sijn pooge'

 

Is doen, en poogen, en niet meer.

 

VII.

 

Wilt gy uw hoogmoed sien na 't leven;

 

Dat blaasje, daar het kind meed' speeld,

 

Gaat met een spell een prickje geven,

 

En siet uw hoogmoed afgebeeld.

 

VIII.

 

Of siet uyt schelpjes 't wigje teere,

 

Gekleurde bobbels in de lugt

 

Uytblasen, en u spelend leeren

 

Soo, soo verdwijnt uw eer ter vlugt.

[p. 58]

 

Die dese lage schoole laacken,

 

En agten 't kinderlijck: ja siet

 

Geen kind als die kind werden, raacken

 

In 's Hemelsch Hooge schoole niet.

16 Wynmaand 1659.