Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis

Liedeken.

Op de Wyse: Van Rosalia.

STaet verbaest o mensch van't wonder
Die door blixem ende donder
Beven doet den ganschen al:
Schud en beeft hier van den kauwe,
En der Eng'len vreught van rouwe,
Schryt en weent in eenen stal.

Vogels hebben haere nesten,

Beesten hollen, maer ten besten,
Niet en is'er voor den Godt,
Om te schuylen niet een hoeksken,
Om te dekken niet een doecksken,
Leyt in een verworpen kot.

O kleyn kintjen grooten Heere,

Is voor uwe Lekens teere,
't Hoey en stroey niet al te hardt?
Iae't ick hoor't wel aen zijn kermen,
Moeder neemt hem op uw ermen,
Dat't hem aen doet groote smert.

Waer zijn Son uw warme stralen?

Laet u hitte nederdaelen,
Op dit Kintjen naeckt en bloot:
Voetjens stijf, stijf en kou handen,
Ten waer't hert door liefde branden,
'tWaer bevrosen lanck ter doodt.