Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen
(1644)–Joannes de Lixbona– Auteursrechtvrij
[pagina 116]
| |
In kribbe gheleydt in eenen stal,
O menschen, om Adams val.
Hy wordt nu ghevonden // in doeckxkens ghewonden:
De Moeder en Maghet is een:
Godt Vader is vader alleen.
Sa, rasch Herderkens op de been.
Herderkens loopt // Herderkens loopt, loopt
Herderkens loopt, loopt // Herderkens loopt, loopt.
Na, na, na kindeken teer.
Sus, sus, sus: krijt toch niet meer.
2.
Comt laet ons gaen besoecken // in doecken
Dat kindeken teere, des werelts Heere,
Dat van ons kudden // den wolf sal schudden,
Dat voor ons in een kribbe leydt;
| |
[pagina 117]
| |
Soo hevet den Enghel gheseydt.
De Herderkens singhen, de lammerkens springhen,
Den hemel en aerde schept jeught.
Sy singhen Godt glori' en deught,
Aen de menschen peys en vreught.
Kindeken slaept: kindeken slaept, slaept:
Kindeken slaept, slaept: kinderen slaept, slaept.
Na, na, na kindeken teer.
Sus, sus, sus: nu krijt niet meer.
3.
Maer eer wy gaen al d'ander op-wecken,
En eer wy van hier nae Bethlehem trecken:
Wat sullen w'hem gheven, om niet te beven?
In desen langhen, kouden nacht
Soo dient hem een beddeken sacht.
| |
[pagina 118]
| |
Soo't krijten sal willen // wy sullen het stillen,
En paeyen met spel ende sanck.
En fluyten den heelen nacht lanck:
Sullen 't soenen met soet gheclanck.
Singhen na, na: singhen na, na, na:
Singhen na, na, na: singhen na, na, na:
Na, na, na kindeken teer.
Sus, sus, sus: nu krijt niet meer.
FINIS. |
|