Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen

[fol. *2r]

Voor-reden.

OM dat het niemant en lust, met droevighen monde te lacchen, ende met bedruckter herten veel te singhen: soo vereysschen dese liedekens Vrevght, de welcke niet sonder Deught en is ghelijck oock deught selden oft noyt sonder vreught is. In sulcker voegen, dat den Heyligen Bernardus seyt: Wildy noyt droef zijn? leeft wel: een goet leven heeft altijdt blijschap. Doch soo' wie de blijschap elders soeckt, sal niet beter varen, als eertijts Salomon, den welcken van sy-selven schrijft, dat hy soo veel gedaen heeft, alsmen soo konnen doen, om wellust te ghenieten: dat hy

[fol. *2v]

wijngaerden voor hem gheplant heeft, hoven ende boomgaerden ghemaeckt, ende die be-plant met boomen van alderley nature; silver ende goudt met hoopen vergadert, ghestelt sanghers ende sangherssen, alle wellusticheden vande kinderen der menschen; ende in alles, seght hy, hebbe ick gesien ydelheyt ende pijnlijckheyt des herten: soo dat hy de vreught niet en heeft kunnen vinden: ende ten lesten heeft bekent, datter niet beter en is, als bly zijn ende wel-doen in sijn leven. Niet bly zijn alleen; maer bly zijn ende vvel-doen: Devght ende Vrevght moeten t'samen gaen. Dese twee zijn gelijck Staetdochters van een devote ziele, de vvelcke haer altijt vergheselschappen. Waerom S. Franciscus pleegh te segghen, dat het aen de kinderen Godts eyghen is, haer inden Heere altijdt te verblijden; ghelijck het eyghen is aen de Duyvel

[fol. *3r]

ende de sijne, altijdt droef te zijn.

Oversulckx hebbe goet ghevonden, dese Gheestelijcke dichten ofte liedekens te laten uyt-gaen: op dat de ghene, die Godt dienen met blijschap (waer mede hy ghedient moet worden) souden uyt overvloedicheyt van een bly herte somtijdts iet Gheestelijckx konnen singhen oft segghen, waer door den Heylighen Gheest woonende van binnen, hem mach buyten oock laten hooren. 'Twelck den Apostel schrijft totten Ephesien Cap. 5. Wordt vervult met den Heylighen Gheest, sprekende onder malcanderen, met psalmen ende lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens singende ende spelende, in uvve herten den Heere. Voor-waer het iock Christi, d'welck soet is, ende sijnen last, die licht is, en moghen met gheen droefheyt oft bedwangh; maer met blijschap,

[fol. *3v]

al singhen leende spelende ghedraghen worden. Dus wensche ick, dat door dese gheestelijcke liedekens alle goede herten haer in Godt vermaecken, op dat mijnen cleynen arbeydt aldus strecke tot sijn meerder eere ende glorie; tot lof van Maria; van onsen Heylighen Vader Dominicvs ende alle Heylighen Amen.