1Het XXVI. Capittel.
2Besluyt van dese t'samensprekinghe, met een corte
3vermaninghe om die selve dickwils te overslaen 4ende te
overlegghen.
5Lipsi, ick hebbe u alle mijne Heyrcrachten voorts ghe-6bracht, ende uutghesproken t'ghene dat my goedt ghe-7
docht heeft te seggen voor die Stantvasticheyt, teghen 8den weedom.
Ick wensche, dattet u niet alleen aenge-9naem, maer oock mach
profijtelijck wesen; dattet u niet 10alleen en verheughe, maer meer
helpe; t'welck gheschie-11den sal, is dat ghijt niet alleen in
d'ooren, maer int herte 12laet sincken, ende t'ghene dat ghy ghehoort
hebt niet en 13laet liggen verdorren, als eenich saedt dat besijden
14weechs mach gheworpen wesen; ten laetsten, is dat ghijt 15
wel neerstelijcken herknout ende overleght. Want 16ghelijck als
t'vier metten eersten slach uut der keyen 17niet gheslagen en wordt,
so en wordt die verborghene 18ende flauwe cracht des deuchts in onse
coude herten 19met d'eerste vermaeningen ooc niet ontsteken. Ick
bidde 20ootmoedelijck dat eewich ende goddelijck vier ende
21licht, dat het selve warachtelijcken eens in u brandende
22ende lichtende mach worden, niet met woorden oft door 23
eenen schijn, maer int wesen ende inderdaet.’ - Soo hy 24dat
geseyt hadde, stont hy haestelijck op: ‘Lipsi, seyde 25hy, ick
gae; dese middaechsche sonne wijst my, dat tijt 26is om te gaen eten.
Volcht ghy my.’ - Ick seyde: ‘Seer 27vlijtelijck ende met
ghewilligher herten; ende mach nu 28wel met recht roepen t'ghene dat
in de verborghene 29misterien plach gheroepen te worden:
30[regelnummer]
Van het quaedt ontbonden, heb ick t'goet
ghevonden’.
Auteursrecht onbekend