Soema no tranga moes koni. Wie niet sterk is, moet slim zijn

Anansi en Tijgeraant.

Anansi en Tijger waren dikke vrienden van elkaar. Ze deden alles samen. Kreeg één van hen een uitnodiging voor een feestje dan gingen ze er samen naar toe.

Op een dag dacht Anansi: ‘Wie van ons zou de sterkste of de slimste zijn?’ Anansi dacht erover na en besloot dat hij een wedstrijd met Tijger zou houden. Zo gebeurde het dat Anansi en Tijger een wedstrijd

[p. 22]

organiseerden. Ze zouden kijken wie van hen sterker of slimmer was. Ze spraken een dag af waarop ze de wedstrijd zouden houden.

Anansi zei tegen Tijger: ‘Tijger, sla jij maar eerst.’

Tijger zei: ‘Neen, sla jij eerst.’

Zo kibbelden Anansi en Tijger een tijdje. Toen zei Tijger: ‘Oké. Dan zal ik eerst slaan.’

De plaats waar de wedstrijd gehouden werd, was een klein kamertje. Als je daarbinnen bent, dan moet je je hoofd naar buiten steken, dan kan de ander je op je hoofd slaan. Toen Tijger Anansi zou slaan, had Anansi een ijzeren pot op zijn hoofd gezet zodat Tijger zijn poot zou bezeren.

Tijger zwaaide met zijn vuist en sloeg Anansi. Baaam! Meteen sprong hij de lucht in en schreeuwde van pijn. Toen hij naar zijn klauw keek, zag hij dat die bloedde. Hij vroeg Anansi: ‘Anansi, is jouw hoofd werkelijk zo hard? Wacht maar, ik krijg je wel te pakken.’

Tijgers klauw was zo beschadigd, dat hij in het ziekenhuis moest worden opgenomen. In het ziekenhuis gaven ze hem pap, zodat hij weer op krachten kon komen. Hij lag daar en hij was rood van woede. Wat Anansi hem had aangedaan bezorgde hem veel pijn. Tijger wilde Anansi koste wat 't kost doden. Zijn vrouw ging hem in het ziekenhuis bezoeken, en waarschuwde hem om niet meer met Anansi te vechten. Maar de woeste Tijger luisterde helemaal niet naar zijn vrouw. Hij zei: ‘Ik zal Anansi koste wat het kost doden.’

Anansi wist dat als zijn beurt kwam om Tijger te slaan, zijn klap een muggesteek zou zijn. Dus was hij op z'n hoede. Daarom heeft Anansi een grote moker gemaakt. Die moker was zo zwaar dat Anansi hem niet in z'n eentje kon optillen. Dus riep hij zijn vrouw en kinderen om hem te komen helpen.

Toen Tijger uit het ziekenhuis was gekomen, zei hij tegen Anansi: ‘Hé, luister eens, dat gevecht van ons, het

[p. 23]

gaat door hoor!’ Tijger ging de kamer in en stak zijn hoofd naar buiten. Tijger dacht dat de klap van Anansi maar een muggesteek zou wezen. Anansi, zijn vrouw en kinderen, tilden de moker op, en sloegen Tijger. Baam!! Tijger schreeuwde: ‘Aaauw! O moeder, hij dood me.’ Hij viel achterover, schopte nog even met zijn poten en stierf. Tijger, met al zijn kracht en woede, stierf door de klap van Anansi!