Anansi. De spin weeft zich een web om de wereld

[p. 50]

Hoe Anansi zijn weddenschap won

Paleiswacht Dagoe Fetiman komt woedend aangekeft: ‘Doorlopen allemaal! Wat moet dat hier... Verdwijn, stinkend gepeupel, weg!’ Maar hij verstijft van schrik, wanneer de menigte uiteenwijkt en hij ziet daar die reusachtige, walgelijke drol...

‘Wie heeft dat gedaan..?!’ blaft hij razend. En dan antwoordt de drol met een fijn-fijn stemmetje: ‘De koning - heeft me gedaan...’

Geschreeuw, gelach, gebulder en gedrang.

‘Opdonderen allemaal,’ jankt de waakhond kwaadaardig. ‘Of ik kom in je bouten bijten! Stoep vrijmaken en oprotten naar je werk!’ Ze schuiven wat, maar toch - ze blijven kijken. Op dat moment komt Aap Makakoe het paleis uit; als koninklijke adjudant moet hij gaan kijken, wat dat voor drukte is. ‘Ik-, wachtinspeksie-kommandant, ik meld aan Ekselensie..’ begint Ba Dagoe.

Makakoe, die dat krasse uitwerpsel meteen geroken heeft, roept uit: ‘Wat... wat is dat..?’ en valt zowat over zijn eigen apestaart van verontwaardiging. ‘Wie heeft dat... gedaan??’

Weer zegt die poep met heel fijn piepgeluid:

‘De koning heeft mij gedaan...’

De menigte komt niet meer bij van: ‘Oòò...’ en ‘Foei! Ten hemel schreiend..! Een poep van Kownoe op zijn eigen stoep!’ Makakoe Aap springt bijna uit zijn vel; hij krijst van woede en springt opgewonden rond, of hij krankzinnig is geworden. Gelukkig komt professor Popokai net aangevlogen, zijn papegaaienoog heeft snel de toestand overzien.

‘Wie, wat, hoe, hier?’ gilt hij. ‘Een grote poep op's Konings stoep... Wie heeft dat gedaan?’

En iedereen is muisjesstil om weer te horen hoe die wonderdrol met piepstem zegt:

‘De koning heeft mij gedaan...

‘Niet mogelijk!’ roept dokter Popokai ontzet.

‘Een lastering!’ roept Minister Makakoe verpletterd. ‘Majesteitsschennis!’ roept Fetiman, ‘dat kan niet mogelijk zijn!’

‘We moeten Kownoe vragen..!’ roept iedereen. ‘Heer Kownoe kom naar buiten. Ja,

[p. 51]

ja, Heer Majesteit; zeg ons: is dit uw schijt?’

Kownoe was ondertussen al van zijn ziekbed opgestaan en kwam nu ook eens kijken, wat dat daar op zijn Koninklijke Stoep voor oproer was.

‘Heer Kownoe, een onaangename vondst...’ zei Dagoe Waakhond.

Vanwege onderzoek verzoeken wij...’ begon Makakoe. ‘Men zegt... men vraagt... men denkt...’ stamelde dokter Popokai.

Daar vielen Kownoe's ogen bijna uit zijn Koninklijke Hoofd, toen hij die onwelriekende belediging zo voor zijn deur zag zitten.

‘Wat!’ riep hij met een donderende stem: ‘Wat is dit hier?’ Wie? Wat? Wie heeft die poep hier op mijn stoep gepoept?’

Geen kik - steeg uit die menigte van pure schrik. Maar draadjesdun klonk daar dat stemmetje: ‘Koning... jij hebt mij gepoept...’

O god! Je zou je ogen niet geloven!

Afschieten van raketten, ontploffing van atoombom-zelf - nòg groter geweld was de woedeuitbarsting van deze koning Kownoe. Hij tierde als een horde hellehonden, hij schold zijn hele koninkrijk van noord naar zuid vol vreselijke vloeken, met klap en mep en trap van razernij naar alle kanten, dat Popokai, Makakoe en zelfs waakhond Fetiman achter de plantebakken moesten schuilen, en heel het volk een toevlucht zocht in holletjes, op boomtakken en onder struikgewas.

‘Dat is..., dat is...,’ riep hij tenslotte toen hij weer wat adem kreeg,’... dat is een leugen!!

‘Ie-ja, mijn Koning,’ antwoordde Anansi, die uit zijn gat boven de deur tevoorschijn kwam. ‘Een werkelijke leugen is dat. Want ik zeg iedereen, dat's Konings Achterste aan deze kak onschuldig is!’

‘Een leugen..!’ zuchtte de koning opgelucht.

‘Een leugen, godzijdank!’ riep heel de menigte. ‘Maar alle tijd dat deze leugen duurde,’ ging Anansi verder, ‘heeft Kownoe niets gevoeld van 's Konings Billepijn. Heb ik het niet gezegd? Een leugen doet meer pijn dan alle kwalen.’

Daarmee moest Kownoe toegeven, dat B'Anansi de weddenschap gewonnen had, en hoe dan ook: hij voelde zich veel beter. Anansi kreeg Beloning van... nee, hoeveel geld wil hij mij niet vertellen, maar dat het Zeer Veel Geld was... hebben we allemaal gehoord.

En kleine Kwami, die zo mooi zijn drollerol gespeeld had? Hij kroop gauw uit dat stinkgaatje, toen iedereen om Kownoe stond te juichen. En Pa Anansi was wat blij, dat hij zo'n flinke jongen bij zich had om al dat geld te dragen.