Nog niet geworden het land van onze jeugddromen

[p. 19]

Corruptie door oud én jong

Van Gerold Rozenblad lezen wij in zijn column (Over)leven in ‘de Ware Tijd’ van dinsdag 27 september 2016 de volgende passage:

‘Vrijdag is het dan zover. Dan zal ons staatshoofd in de assemblee ons meedelen welke zegeningen wij in het komende begrotingsjaar mogen verwachten. Ik heb in de lange jaren dat ik het journalistieke vak beoefen nog nooit een jaarrede gehoord die niet hoopgevend was, of niet de bedoeling had dat te zijn. Ik denk dat het deze keer jammerlijk zal stranden bij het laatste. Een bedoeling, hoe goed de tekstschrijver van de president ook mag zijn. Het zal mij niet verbazen als die beste schrijver tijdens het neerpennen van de toespraak aan de anti-depressiva raakt. Want welke tekst schrijf je, welke superlatieven kun je nog gebruiken als de hoofdrolspeler in feite aan de vooravond van zijn eigen optreden reeds aangeeft dat plannen die hij zelf gemaakt heeft in een wip en een zucht zijn verworden tot “een rommel”.’

Ook in de opbelprogramma's op de diverse radiostations, op Facebook en andere social media gaan leden van dit volk heftig tekeer.

Als President Bouterse op vrijdag 30 september 2016 naar de vergaderzaal van DNA loopt om zijn jaarrede uit te spreken, roept vanachter de dranghekken Radjen Kisoensingh voor hem duidelijk hoorbaar: ‘Bouta go home; dit wordt jouw laatste jaarrede.’ Hij wordt door twee politieofficieren met gouden sterren in hun epauletten gearresteerd en een poos op het politiebureau vastgehouden. Dit is op een foto op de voorpagina van ‘de Ware Tijd’ van de volgende dag duidelijk te zien.

Na het voorlezen van zijn jaarrede vertrekt de President in zijn hoedanigheid van voorzitter van de N.D.P. naar zijn partijcentrum in Ocer - is dit niet op een deel van het vroegere Jaarbeurs- en kermisterrein gebouwd? - en daar zegt hij zelf tot de slecht opgekomen schare leden, dat hij weliswaar in Leonsberg verblijft, maar dat hij weet dat enkele leden schoolpakketten die aan arme gezinnen hadden moeten worden uitgedeeld,

[p. 20]

hebben gestolen. Hij zei er echter niet duidelijk bij welke straf deze leden te wachten stond.

In Nahar miti Rahan houden journalist Stuart Rahan en kunstenaar Kurt Nahar om en om in ‘de Ware Tijd’ een wekelijkse tweespraak met elkaar met betrekking tot de moorden van 8 december 1982.

Rahan was destijds 20 jaar en Nahar tien jaar. In de editie van zaterdag 1 oktober 2016 was Nahar aan de beurt onder de kop Diep gebeerd...:

‘Ai brada Stuart, onze eigen action Surinaamse thriller movie is in full swing. Dankzij het losbandig leven van de absolute misleader van de revolutie, hebben wij er een nieuwe cultuur bij: de roverscultuur. De paarse boordencriminelen gaan vrijuit en bepalen zelfs het anti-beleid van de misdaadbestrijding. En door het zwaar ondergewaardeerde politieapparaat is het lastig zijn hoge roverstempo bij te benen. Bouterse vanwege zijn we-are-fucked-beleid in only saving his own ass, zijn eigen lijfsbehoud. Ook dit keer kan hij niet kiezen. Voor mij waren het geen rasechte paarden dit keer, maar zwaar verminkte rondom hem heen, die hem deden kiezen voor de koude kille geldschieter.

Kurt zegt: “Wat leven wij in een oneerlijke samenleving. Het Surinaams denken is danig achteruitgegaan. De president heeft er weer een enorme rommel van gemaakt. Misschien was een tweede kabinet Bouterse helemaal niet nodig. Suriname is voor de zoveelste keer in rep en roer. Vader Desi kweekt alleen jeugdige criminelen door zijn beleid. Waarom verdienen Desi en zijn corrupte kabinet wel een tweede kans en normale burgers niet?”’

‘En helaas, het volgende grootschalig corruptieschandaal is vrijdag in Ocer door de president in hoogsteigen persoon bevestigd,’ schrijft nu Giwani Zeggen in zijn column Leningvrees in ‘de Ware Tijd’ van maandag 3 oktober 2016. ‘Vrijdagmorgen ontkende minister Faizal Abdoelgafoer nog bij hoog en bij laag in deze krant dat “zijn” project doorspekt is met corruptie. Het meest kwalijke van de zaak is, dat deze keer ook de toekomst van het land een dikke vinger in de pap heeft. Zoals de

[p. 21]

grote parlementariërs miljoenen hebben verdiend aan de Naschoolse Opvang, zo hebben onze jeugdvertegenwoordigers laten zien ook gezegend te zijn met dit corruptietalent. Als ik de minister van Sport- en Jeugdzaken was, had ik staande de vergadering in Ocer mijn ontslag ingediend. Tenminste, als hij iets van zelfrespect en geweten heeft. Dat hij wordt bedankt door het staatshoofd, daarvoor hoeft hij niet te vrezen.

En dat is ook direct mijn grootste zorg. De president weet van de corruptie, maar grijpt niet in. Hij riep zijn achterban op om zand over de kwestie te gooien en verder te gaan met het werk. Maar als we niet eens af kunnen blijven van een paar miljoenen voor schoolpakketten, wat gaat er dan gebeuren met een miljardenlening? Nog erger is het, wanneer de president keer op keer zegt op de hoogte te zijn van de corruptie, maar er geen zak aan doet.

Dat was bij de Naschoolse Nyang Patu het geval, bij ex-minister Graaibrahams, de Gopigrond en nu de schoolpakketten Nyan Patu. Daar ben ik bang voor. Dat het geld wordt gestolen. De president zit erbij, kijkt ernaar en bedekt het met de mantel der liefde. Dat is mijn leningvrees.’ Tot zover Giwani Zeggen.

Hiermee had hij echter zijn collega Ivan Cairo het gras voor de voeten weggemaaid:

‘Ik had het vandaag onder andere willen hebben over een verontrustende uitspraak van president Bouterse, die vrijdag met de brede kant van zijn mond heeft aangegeven op de hoogte te zijn van diefstal van pakketten voor sociaal zwakkeren, door partijgenoten of meerdere N.D.P.-leden. Helaas heeft collega Giwani mij het gras voor de voeten weggemaaid en ik had deze zaak waarschijnlijk niet beter dan hij aan de kaak kunnen stellen.

Wat in elk geval na de gevleugelde uitspraken vrijdag in Ocer duidelijk is geworden, is dat Bouterse in hoogst eigen persoon assembleelid Asiskumar Gajadien gelijk geeft dat hij een corruptiefaciliterend beleid voert.’

Uit ‘de Ware Tijd’ van woensdag 5 oktober 2016 gehaald. De kop was: De kracht van een pen.