Theatrum amoris divini et humani

[p. 162]

Dulcedo Amoris.
XXXVIII.

⁺BEnignissimus Dominus qui totum hominem diligit, & non solum animae, potioris partis nostrae, verum & corporis rationem habet; in mens â contemplationis vtrique cibum, quo reficiatur, apponit. animae parat lucem intelligentiae, feruorem Amoris & spirituales delicias: corpori vero ac sensibus eius ineffabilem suauitatem, quae & magna & pura, ⁺ & efficax & generalis est. Magna, que omnes alias corporeas voluptates ex rebus sensibilibus exortas, admodum superat. pura, quae nihil habet, quod spurcitias & vilitates carnis periturae & impuri corporis sapiat. efficax, quae ipsum corpus aliquando ita roborat & confortat, vt dura & difficilia, & supra omnem imbecillitatem humanam ardua sustineat. generalis, quae totum corpus peruadit, & viuifico quodam ac purissimo calore complet, & sensus omnes quasi conuenientissimis & propijs obiectis ⁺ afficit. Haec est illa vberum suauitas, haec est illa Amoris dulcedo, quae S. Stephano lapides torrentis dulcorauit; quae craticulam S. Laurentio dulcem fecit: quae ipsos Apostolorum Principes sic repleuit, vt pro ipsa Crucis patibulum vnus eligeret, alter quoque ferienti gladio caput supponere non timeret. pro hac emendâ, Bartholomaeus propriam pellem dedit: pro hâc quoque gustandâ, veneni poculum intrepidus Ioannes potauit. Quam magna multitudo dulcedinis tuae, Domine, quam abscondisti, timentibus te! omnes igitur gustate & [videte quoniam suauis est Dominus].

+ Alu. Paz.

+ Idem.

+ August.

[p. 163]

Douceur de l'Amour.
XXXVIII.

Silençe icy mon coeur, silençe foible plume,

Il ne faut pas qu'icy, tant soit peu, tu presume,
Ton vers est begue icy, muet est ton discour,
Laißés dire à l'Amour, laißés parler l'Amante,
Car aussy bien celuy qui ne l'experimante,
Ne peut, ne vaut, ne sçait, ce quicy fait l'Amour.

Este amor cria con sangre
Y porque haga prouecho
La derrama por el pecho.

Hy vyndt, die aen dees borsten weydt,
Hier rust, en naemaels salicheyt.