Iubilatio Amoris.
XXX.
Ga naar margenoot+DVm se, bona quaepiam anima & internae vitae dedita, in seipsam intrò recipit, vacans & absoluta ac expedita à quibuscumque rebus terrenis, & cor habens superius reuerenter apertum erga aeternam bonitatem Dei, hîc iam occultum patet caelum & ex diuinae charitatis vultu repentina lux quaedam, instar fulguris, in eiusmodi cor patulum irradiat, & in eâ luce spiritus Domini eidem amanti, patientiq́ue cordi sic loquitur. ego, sum tuus, o homo, & tu meus es. hinc oritur Iubilatio quae est cordialis amor & ardens deuotionis flamma, cum laude & gratiarum actione, perpetuâq́ue reuerentiâ & veneratione erga Deum, quae maximè perficitur in chordis & organo, in Ga naar margenoot+ cymbalis bene sonantibus, in cymbalis iubilationis. nam plerisq́; somes est amoris musica. sit igitur Iesus mel in ore, melos in aure, iubilus in corde.