Amoris divini et humani antipathia

[p. 150]

Speculatio Amoris. XXXII.

Alu. Paz
HIc extollit Deus animam supra omnem dis-
cursum, & ratiocinationem velut in quan-
dam speculam & ibi faculam splendidissimam
accendit sapientie, & perfectiones suas, aut
mysteria humanitatis Christi, aut saeculi aut bono-
rum eius vilitatem, aut aliquam scripturarum ve-
ritatem, aut quaedam ad maiorem mentis purita-
tem pertinentia, inspicienda proponit. statuit Do-
minus speculam, quia animam ad superiora ele-
uat. & statuit anima ipsa sibi speculam, quia au-
xilio Domini eleuata, intelligentiam ad coelestia
subleuat, intellectus luce illa quasi vno intuitu
& in ictu oculi, Deum (vt aiunt) sibi astantem &
animae praesentem videt, eo modo, qui explicari
non potest, & ac si in tabella pulchram imaginem
depictam videret, sic simpliciter eius perfectiones
intelligit, videt Deum esse incomprehensibilem
naturam in suo esse: simplicissimam puritatem in
suâ sanctitate: inscrutabilem profunditatem in
suâ sapientiâ: inaccessibilem, altitudinem in sua
excellentia; ineffabilem latitudinem in sua chari-
tate: infinitam longitudinem in sua aeternitate.
esse clarissimam caliginem, plenissimam solitudi-
nem, abundantissimam simplicitatem, creatura-
rum requiem, & commune gaudium sui ipsius &
omnium Angelorum atque Sanctorum. Alu. paz.
de grad. cont.

[p. *74]

Ecce tu pulchra es amica mea:
Ecce tu pulcher es dilecte mi.
Cant. 2..

Ce miroir represente ensemble
Deux faces que l'Amour assemble.

[p. 151]

Speculation de l'Amour.

XXXII.

Quand tu vois ce miroir, qui dans sa belle glace,

De deux amants vnis represente la face,
Ne crois pas que ce soit leur plus grande vnion:
Car celle de l'amour, par sa metamorphose,
De leurs esprits diuers, fait vne mesme chose,
Qui est le point de dernier de sa perfection.

Los rostros que amor retrata
Se pareçen; por que son
Retratos del coraçon.

Den spiegel paert/ en 's liefden oogh'/
Elcx voorworp/ met elcx wedertoogh.