Amoris divini et humani antipathia

[p. 70]

Retentio Amoris. XXXV.

XXXV.

Prouerb.
VIta hominis Christiani transitus est, ipseque
perpetuus viator. non habemus hic locum
permanentem, sed alium exspectamus. transire
igitur virtutis; haerere alibi, ignauiae est. gaudet
motu animus Christianus, & in hoc, coelum sibi
cognatum imitatur. in partibus Scythiae homines
quosdam numquam domicilium figere, plaustro
se suaque identidem transferre, memoriae prodi-
tum est. id vere Christianum decet. dolium hoc
nostrum, Diogenis more, identidem volutandum
est, sistendum raro, figendum numquam & nus-
quam. finge mihi aliquem è regione longinqua ad
patriam properantem, in cauponam aliquam le-
pidam ac facoetam incidisse, quae benigne eum
habeat ac lautè excipiat; hunc ibi, si tanquam ad
sirenum scopulos haerentem cernamus, nunquid
excordem & insipidum iure iudicamus? ita sanè.
Vir fugiens non moratur strepitum lyrae. idem de
te cense. O anima! nec illecebris ac lenocinijs
suis mundus hospes, aut caro caupona te impe-
diant, quo minus in veram ac caelestem illam pa-
triam velis, equisque properes.

Cat.
Hoc quod rete vides, teneri sit carcer Amoris,

Quae sedet in medio sit Cytheraea tibi.

Rumpit, & abrumpit casses cordatus Amoris,

Degeneres Veneris molle retardat opus.

[p. *35]

Non intrandum aut penetrandum.

En ceste amoureuse chasse,
Tu es prins, si tu ne passe.

[p. 71]

L'Arrest de l'Amour.

Peut on veoir en Amour rien de plus ridicule,

Qu' vn amant si coüard, qu' il s'arreste ou recule,
Effrayé du hazard d'vn foible empeschement.
C'est n'auoir point de coeur, ou bien n'estre pas sage,
Car qui auroit au moins quelque peu de courage,
Ne rougiroit il pas de ne passer auant?

No sufre Amor floxedad
Ni que amaynen telaran̄as
El brio de sus hazan̄as.

Doortreft/ o liefde/ dese jacht/
Of wel/ u van het jaeghen wacht.