Mengelpoezy. Deel 2

[p. 331]

Op de dood van den fenix der dichteren Joost vanden Vondel.

De Zon der Dichtkunst heeft op 't Aardryk uitgescheenen:
Dat deftig Licht der taal is met zyn glans verdweenen;
De groote Vondel, die met zyn bezield gedicht,
En toverenden toon, gantsch Neêrland heeft verpligt,
En yders oor by beurt nu droef dan dertel streelde,
Den geest deed weiden in een beemd van waare weelde,
En 't hart ten dans voerde op de maat van zyn geluid.
Maar ach! hy is niet meêr: 't heeft alles met hem uit.
Die Rynzwaan heeft zich dood, maar nimmer moê gezongen,
Doch leeft in eeuwigheid op duizenden van tongen,
Daar elk zyn deugd en dicht eerbiedig kust en eert,
En de afgunst, tyd en dood met zyn geweld braveert.

Overleden den V^den van Sprokkenmaand, MDCLXXIX.