Mengelpoezy. Deel 1

[p. 357]

Aan mejuffrouwe Anna . . . met myn tooneelpoëzy.

Ontfang, ô Anna! van myn hand,

Terwyl uw levenszon ontlooken,
Pas in haar uchtend doorgebrooken,

Gelykt een schone roozeplant,

Zo frisch met geuren overlaaden,
Als schoon en groot van hoop; deez' bladen.

Gelukt het myne Poëzy

Het vier, u van Natuur geschonken,
('t Welk reeds in yver schynt te ontvonken,

De Dichtkunst houdende in waardy,)

Uw lust noch meerder aan te spooren,
Zo zal men haast uw maatklank hooren:

Zo word uw geest, eerlang vermaard,

Niet van uw schrand'ren Sta ontäard.