Mengelpoezy. Deel 1

[p. 119]

Op de afbeelding van den manhaften zeeheld Michiel de Ruiter.

Dit is de Zeeleeuw, Hollands Mars,

Die leeft in 't klinkend staalgeknars,

En 't donderen der Zeekartouwen.

Zyn nieuwbevochten zegekrans,

Verdooft den Koningklyken glans:

Wyl niemand voor hem stand durft houwen,

Als hy met dapperheid op zee

Vecht voor het Vaderland om vreê.

Op dezelfde afbeelding.

Ik zie den Held; doch zag liefst niets, als zyn gezicht,
Waar aan het Land was zyn behoudenis verpligt,
Toen hy tot driemaal toe versloeg twee Konings Vlooten.
Een wond is hem in 't been, den Staat in 't hart geschooten.

Anders.

De deugd en dapperheid zyn noch in 't Heldenwezen,
Gelyk zyn oorlogsdaân, op alle zeên te leezen.