Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

[p. 434]

Hoe een droom uutkwiem. (Betuwe.)

Ien 't klein wit huuske wonen

Baos Janzen en zien vrouw;

Baos Janzen steet veur 't venster,

Vrouw Janzen bij de schouw.

Baos Janzen rôkt zien piepke,

Vrouw Janzen kôkt de pot;

Baos Janzen zei: ‘'k gao vissen!’

Vrouw Janzen zeî: ‘och, God!’

Hie riep nog ens: ‘'k gao vissen!’

En zij nog ens: ‘och, Heer!’

Toen vroeg ie: ‘vrouw, wâ scheelde oe,

Duut ou 'et heufd weer zeer?’

‘Nee! (zei ze) 'k bin zoo angstig

Dat ou iets overkomt:

Ik heb van nacht zoo aoklig,

't Was over ou, gedrômd:’

‘Ik zag twee vremde manslui -

Die droegen mienen man

Veur dood de kaomer binnen...

Ik schrok er wakker van.’

‘Ik heurde de uulen krassen

En nog zoo'n raor gedruus;

Nee, 'k bin nie bijgeleuvig,

Maor raoi oe toch: blief thuus!’ -

- ‘Gij bint nie bijgeleuvig,

Maor zoudt 'et worden, vrouw,

As ik van daog ouw zin dee,

En daorum gao ik nouw.’

‘Het weer is um te vissen!

'k Wed, dâ de baors goed biet;

'k Kom met en waoterzoodje

Terug veur etenstied.’ -

Baos Janzen nam zien hengel,

En zei: ‘tot straks! dag saom!’

Vrouw Janzen kos niks zeggen

En keek hum nao deur 't raom.

't Wierd etenstied - 't wierd aovend -

Vrouw Janzen bleef alléén;

Heur hart - ze kos 'et vuulen

Kroop van den angst ieneen.

Ze liep deur 't huus te schreien:

‘Had ie mien zin gedaon!

Mien manlief is verdronken:

Der is gen twiefel aon!’ -

Daor heurt ze buuten stappen...

‘God dank, daor zal ie zin!’

Twee manslui vallen schaotrend

De kleine kaomer in:

‘Hier hei je nou, vrouw Janzen,

Een pimpelzoodje - ouw man!

Hie is zóó dronken, dat ie

Geen vuut verzetten kan!’ -

B. Van Meurs.