Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

Op en krenkde van me zeúntje. (Maastricht.)

Zouste⁽⁶⁾ dan zoe vreug al scheijen,
Oet et leven weggerúkt,
Wie⁽⁷⁾ e ruuske veur ze bleuijen
Van de steel⁽⁸⁾ weurt aofgeplukt!

Wie e leech^tske⁽⁹⁾, ier et flikkert,
Door de wind weurt oetgewêid;
Wie e koren door de vögel
Opgepikt zoe oetgezêid!

(6) Zouste zous du. De 2de pers. enk. in alle tijden (behalve in 't imp.) neemt de s aan. Het is door den invloed van deze s dat de d van du, in versnelde uitspraak de, hier in t verandert.

(7) Wie, gelijk, zoo als.

(8) Steel, stengel.

(9) De verkleiningssylbe is altijd ke, behalve achter de slotkonsonanten d, t, welke je aannemen, en n, welke ke vergt, indien de eindlettergreep kort is (met tusschenvoeging van ne, zoo pen, slaovin, penneke, slaovinneke), en je indien die lettergreep lang is (met inlassching eener t, zoo stein, steen, bein been, steintje, beintje). Achter ch, g, k wordt welluidendheidshalve eene s gevoegd. Daar nu van 't woord leecht, licht, de eindletter t niet uitgesproken wordt, volgt men den voorgaanden regel, dus leechtske.

[p. 376]

 

Nein, de hoop, dee zeuten ingel,

 

Zuut⁽¹⁾ noe op eus dreufheid neer;

 

Boven 't bédje, boeste⁽²⁾ sukkels⁽³⁾,

 

Daolt er⁽⁴⁾ op zen zwaoneveer.

 

 

 

Jao, de⁽⁵⁾ zuus em veur dich zweven

 

Mét ze⁽⁶⁾ blond gekroeseld haor,

 

Want de⁽⁷⁾ möndje lacht em tegen

 

En den öugskes weerden klaor.

 

 

 

G.D. Franquinet.

(1) Zuut, ziet.

(2) Boeste, saamgetrokken van boe de. Boe of woe is waar en verbindt zich met du of versneld de door eene euphonische s, welke de d in t doet omwisselen.

(3) Sukkels, lijdt.

(4) Er, bij.

(5) De, doe, gij.

(6) Ze, zijn.

(7) De, dijn, uw.