Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

Kleen en reen. (Bambeque.)

't Wos a kee an heere; hen⁽⁵⁾ hadde zyn fyne oogen èslegen up an upgeschooten waele iou'hen⁽⁶⁾, ommen t' heuren voor lakey. Hè dey den iou'hen kommen, om mekan'kers te spreken. - ‘Koeyen dag’, Mynheer, wat is van u kelief? - Wè iou'hen, wéye ioun verheuren voor me knecht? - Ia, Mynheer, mais wat zal'k win'n? - Ge gae vuf kroonen 't jaers h'en, en van tyd tot tyd wot drinkgeld. 'k Gaye nog da boven kleen en reen, ma ge moe wel oppassen, en al doen 'tgon dan'k u zeggen zal. - Z'is⁽⁷⁾ wel, Mynheer, ze⁽⁸⁾ ben content, ze zal, met de graez Gods, wel oppas. - Zegt nu, hoe is iou name? - Mynheer, ze heet kelyk myn peeter. - Hoe heet iu peeter? - Kelyk ik. - Z'is al wel, ma om ye gon roepen om t'eeten of an'hers, hoe moeme ye roepen? - Og mynheer, ky zalse hier toe habyl⁽⁹⁾ kenoeg zy, ky moet daer veur niet vrees.

(5) Hen, hij.

(6) Iou'hen, jongen.

(7) Zis, 't is (Fr. c'est).

(8) Ze, 't Fr. je.

(9) Habyl, bekwaam.

[p. 2]

Den heer moeste met den aerdigen iou'hen lachen, en nae num vodder bekeeken t' h'en, 't kwaem ten laesten uyt dat zyn naem Ian Fricco was.

Nae den eesten nagt in 't huys van zyn heer èslapen t' h'en, hè stoeg snugtens nie op. Den heer peysde in zyn eigen, winne det⁽¹⁾ dat te zeggen wos. Hè gink up de trappen en riep: Jan Fricco! Den iou'hen antoorde: Mynheer, ky moete my kom klee en ree; ze heb al lang verwagt; want nuis accoord is zoo, ky hebze my toe keheur. - 't Kwaem in den heeres zin, datten 't spreekwoord kleen en reen in 't heuren èzeyd hadde. Hè gonk al lachen vors; hè verteldet aen al di binnen waeren in 't huys, hoe hy mè zyn nieuwen knecht èvaren het. On'hertusschen, ze raeden mekan'hers van hen te laeten leggen tot datten moeste opstaen van hon'her.

(1) Winne det, wat dat.