O rijkdom van het onvoltooide

[p. 72]

1

U missen en u niet ontgaan...
in zonlicht is uw wezen open,
in koelten komt gij toegeslopen
en zien uw blanke oogen aan,

In glansen, in een vleug, die lacht
om kindermond, in stemvertragen,
in al de toedracht van de dagen
en in het rusten van den nacht.

Een ijler leven om mij leeft, -
een twinkeling, een schrijdend komen,
mijn wonensplek is ingenomen
van iets, dat dwingt en niet begeeft

En in het denken is de pijn
van het onzeekre tusschen deze:
een weg in verre verten wezen,
een lichtend stil gestorven zijn.