O rijkdom van het onvoltooide

[p. 49]

Uit: Oostersch [1]

[p. 51]

[De lippen van het water leggen zich]

De lippen van het water leggen zich
verliefd, verlustigd op den rondom open
gewelfden kring; zij komen toegeslopen
en dringen op en rekken zich...

Gesneden in den alabasten rand
is er een vers van een zoo uitverkoren
zoetheid van woorden, dat de zin verloren
wegdeinde in dit bedwelmende verband.

Een strofe, die in jubel zich verhief
en dan zich strengelde en zich ging winden
tot een beschaduwing van de beminde,
van het besloten, zinsbetoovrend lief.

En zwijmend onder alle heerlijkheden
benadert nu een weeke en vochte mond
de kostlijke syllaben, snikte en vond
er zijn besterven, stom teruggegleden.