O rijkdom van het onvoltooide

[p. 27]

Panisch

Een oogenblik
en een groote witte wolk in een schrik
steigert daar, vastgeslagen boven zware boomen
boven het bosch, waarvan de blaren stroomen
in stormen opwaarts; daaronder op de wei
in eens een schreeuwen, nymfengeschrei,
in bloode zielen is ingevaren
een harde angst, een niet te bedaren
wegwillen, in vluchten uitgespreid
en heengevlogen, dat het rinkinkt
tegen de stammen en stort verminkt
wezenloos en dan zwak jammert in eenzaamheid,

eenzaamheid, stilte, die een vloeiende rivier,
die als een zachte vreemdeling gekomen was.