Zeemansliedtjens

[p. 40]

Daarom niet getreurd.

Kees Knap was altijd vrolijk en opgeruimd van zin.
Hoe fel de storm ook gierde, hy floot er tegen in.
Hy minde teêr zijn Klaartjen en was zyn vrienden trouw.
Geen koning op deze aarde, waar hy meê ruilen woû.
Eens zeilden wy 't Kanaal door in 't holle van de nacht;
'k Had juist met hem gesproken; hy had de hondewacht.
Het schip werd op de golven geslingerd op en neêr.
Een zee sloeg over 't dek heen: wy zagen hem nooit weêr.

Maar daarom niet getreurd!

De vreugd heeft ook haar beurt.

[p. 41]

 

Brengt soms de zee ons ongeval,

 

Wy hebben pret aan wal.

 

 

 

Bram Spiering was een plaagal en vol van guitery.

 

Wie boevenstukken pleegden, hy was er eeuwig by.

 

Hoe lustig kon hy dansen en spelen op den veêl.

 

Hoe deftig wist hy 't oorlam te gieten door de keel.

 

Eens lagen wy by Kadix een Britsch fregat aan boord.

 

Daar ging het op een schieten, je leven niet gehoord.

 

Bram was met bijl en handspaak er dapper in de weer.

 

Een kogel nam zijn hoofd weg; wy zagen hem nooit meer.

 

Maar daarom niet getreurd! enz.

 

 

 

Toon Goedhart was zijn makkers een broeder in den nood,

 

Die altijd van het zijne de helft aan and'ren bood,

 

Getrouw steeds aan zijn vrienden als aan zijn zeemansplicht:

 

Men vond by heel de manschap zyn weêrgaê niet zoo licht.

 

Eens zoû men 't anker winden: 't was in de Spaansche zee:

 

Hy werd van boord gezonden met nog een maat of twee.

 

Daar sloeg de ranke boot om door 't ongestuimig weêr.

[p. 42]

 

Een haai beet hem in tweeën: wy zagen hem nooit meer.

 

Maar daarom niet getreurd! enz.

 

 

 

Wat zouden wy, mijn vrienden, bezorgd zijn en bedroefd,

 

Omdat vandaag of morgen een ongeluk ons toeft?

 

De kabel van ons leven loopt vroeg of later af.

 

Eens loodst de dood ons binnen en ank'ren wy in 't graf.

 

Zoo zal het immer wezen en zelden hebt ge een vrind,

 

Die door zijn trouw en braafheid uw lof en achting wint,

 

En niet door storm of kogel, door haai of witten beer

 

Eens van de scheeprol afraakt: - en nooit ziet gy hem weêr.

 

Maar daarom niet getreurd!

 

De vreugd heeft ook haar beurt.

 

Treft soms op zee ons ongeval,

 

Wy hebben pret aan wal.