Poëtische werken. Deel 7. Mengelpoëzy. Deel 3

[p. 305]

Ik heb mijn bonte koe verloren.

Eens in de lieve maand van Mei,

- 'k Was vroeg het bed reeds uitgestegen -

Kwam my aan 't pad by onze wei

Een frisch en aardig meisjen tegen.

- ‘Goê morgen kindlief! reeds in 't veld?

Naauw zien wy 't licht in 't Oosten glooren.’ -

- ‘Och jonkman!’ riep zy gands ontsteld:

‘Ik heb mijn bonte koe verloren.’ -

‘Wel lieve zus! ontrust u niet.

Gy hoeft niet om uw koe te schreien

Ik zag haar by de molenvliet

En wil u naar de plek geleien.’ -

- ‘Dank jonkman! gy zijt wel beleefd

En helpt geheel my uit de vreezen.’ -

- ‘Kom lieve! zoo ge uw arm my geeft,

'k Zal,’ sprak ik, uw geleider wezen.’ -

Nu kuierden wy saêm van daar

En langs des beekjens groene boorden,

[p. 306]

 

En kusten, zoekend, vaak elkaêr

 

En spraken teedre liefdewoorden.

 

 

 

In scherts en minnekozery

 

Besteedden wy den ochtend samen:

 

Nog vlood hy ons te ras voorby:

 

't Was middag, toen wy huiswaarts kwamen.

 

 

 

En nu, ga ik het weiland door,

 

Of volg ik 't voetpad door het koren,

 

Dan komt ze en roept: ‘och jonkman! hoor!

 

Ik heb mijn bonte koe verloren.’ -