Poëtische werken. Deel 7. Mengelpoëzy. Deel 3

Heilwensch
aan eene bruid door hare zoogzuster toegebracht.

Gun, Bruidlief! nu aan Tantes disch
De blijde kring vergaderd is

Van vrienden en van magen,

Ook my, de wenschen, die ik voed
U met een zusterlijk gemoed

Eerbiedig op te dragen.

'k Leg, by de keur van pronkcieraên,
Die 'k op uw tafel heb zien staan,

Geen nieuwen toevoer neder:

[p. 180]

 

Zelfs geen geschenk: - 'k breng u alleen,

 

Als zoete erinnering aan 't voorleên,

 

Uw eerste schoentjens weder.

 

 

 

Wat was mijn moeder vergenoegd,

 

Toen gy voor 't eerst dit paartjen droegt:

 

Toen ze u zoo lief zag groeien,

 

En op 't bevallig aangezicht

 

Van 't aan haar hart gekoesterd wicht

 

Gezondheids roosjens bloeien;

 

 

 

Toen bad zy, dat gy, even zoet,

 

Aanminnig, schuldeloos en goed,

 

Tot vreugd en lust der uwen,

 

In krachten vordren mocht en deugd,

 

En eenmaal, na een blijde jeugd,

 

Een wakk'ren borst zoudt huwen.

 

 

 

Die beê - zy is verhoord geweest;

 

Want rein van hart en rein van geest

 

Zijt gy, als toen, gebleven:

 

En wie uw lieve aanvalligheên

 

Verheff', hy zal uw zachte zeên

 

Geen mind're lofspraak geven.

 

 

 

Als kind, als zuster, hebt ge uw plicht

 

Gewillig, blijde en trouw verricht.

[p. 181]

 

Thands, wil het God gehengen,

 

Zult ge, even trouw, niet minder blij

 

En willig, aan uw hartvriends zij,

 

Als gade uw plicht volbrengen.

 

 

 

Dat zegen dan uw echt bekroon',

 

't Genoegen duurzaam by u woon',

 

Uw heil gestaag moog' wassen:

 

En - 'k voeg 't er by, al wordt gy rood -

 

Wieg ras een zuigling op uw schoot,

 

Wien deze schoentjens passen.

6 April 1845.