Poëtische werken. Deel 7. Mengelpoëzy. Deel 3

Verontschuldiging.

Ofschoon gy op deez' blijden tijd,
Aan 't vrolijk feestvermaak gewijd,
Met geen schrifturen zijt gediend,
Mijn waarde Bruidegom en Vriend!
Toch vergt een voegzaam plichtbetoon,
Dat ik my jegens u verschoon',
En u de reden openbaar',
Dat gy my zelv' niet wordt gewaar.

Het waar' me een rechte vreugd geweest
Te deelen in dit heuchlijk feest;
Op 't spoor van u en van uw bruid
Te hupplen by het maatgeluid:
Het lieflijk lustbosch rond te gaan,
Waar thands de heldre schijn der maan
Voor 't schittrend tooverlicht verbleekt
Dat u ter eer de kunst ontsteekt;

[p. 159]

 

Te staren op den hellen gloed

 

Dien vuur- by vuurbol flikkren doet,

 

En aan het aangerichte maal

 

Op uw geluk een feestpokaal

 

Te ledigen in vrolijkheid. -

 

Dan, och! 'k had my vergeefs gevleid: -

 

Daar overviel my, boos en fel,

 

Het lelijkst peetekind der hel,

 

De kiespijn, die, onduldbaar wreed,

 

My al haar macht gevoelen deed,

 

Zoodat ik rondkijk als een gek,

 

En vreeslijke aangezichten trek,

 

Zoo lelijk als een schutter doet,

 

Die op de inspectie wordt beboet,

 

Omdat hy tot het doen der wacht

 

Geen slopkous met zich medebracht.

 

 

 

En zoude ik in dien toestand my

 

Vertoonen op een bruidsparty,

 

Met zulk een tronie, gansch verdraaid,

 

En die voorwaar niet is verfraaid

 

Door 't leggen van een Spaansche vlieg?

 

O neen! Zoo ik my niet bedrieg,

 

Is 't u, mijn Vriend! reeds zonneklaar,

 

Dat dit volstrekt onmooglijk waar'.

 

Dan, schoon ik op uw feest niet kom,

[p. 160]

 

Toch wil ik, waarde Bruidegom!

 

Met mijn gedachten by u zijn,

 

En drinken t' huis een' beker wijn,

 

En wenschen, dat voor uwen Echt

 

Het reinst geluk zij weggelegd,

 

En dat, als gy na vijftig jaar

 

Uw gouden bruiloft met elkaâr

 

Moogt vieren, kies- noch and're pijn

 

My hindren zal uw gast te zijn.

13 Sept. 1834.