Versamelde gedigte

Jy sê my: ‘Boetie, jy skryf onsin’

Jy sê my: ‘Boetie, jy skryf onsin.

Dis toiings, nie klere, wat jy dra.

Daar is geen einde en skaars begin

In jou gedurige tra-la-la.

Skryf liewer iets liries; iets wat deug
En tot stigting strek van ons liewe jeug.’

Dis bitter jammer jy's al so oud

Dat toiings vir jou net 'n aanstoot is.

Vir my - nou, 'n pluishoed laat my koud,

En 'n sedepreek is 'n ergernis.

Dus vind ek genot in my tra-la-la
En die ou sambalbroek wat ek dra.