Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijZangh: Tweede Carileen; Of spoet u Voetjens &c. 't HOoren van een goede saeck
Weckt ons op tot blyschap en vermaeck:
En 't ghehoor van gesang
Dringt ons door tot in 't hert,
So dat
| |
[pagina 385]
| |
 droefheydt gantsch vergheten werdt.
Maer so 't gheluyt, jammer uyt,
En beduyt, yder siet
Alle menschen vol verdriet:
Yder weent, yder steent,
Yder vreest, dat hem sal overkomen het ongheval.
2 Doch veel meerder vreughde baert
Het ghehoor, van 't geen' ons Godt bewaert
In sijn, heyl-rijcke Hoff,
Daer hem loff, d'Engh'len schaer
En de Heyl'ghen singhen allegaer.
Dat hem bemint, en besint
Als sijn kint, Godt de Heer,
En hem gheven wil die eer,
Dat hy sal, naemaels al,
Het gheschal hooren aen,
't Gheene, oyt en sal zijn ghedaen.
3 Dit te hooren valt ons soet.
Alsmen 't hoort, men eyghent sigh het goet.
Maer wanneer, alsmen hoort
| |
[pagina 386]
| |
Dat de Heer 't onghelooff
Straft in 't oordeel, ismen hoorend doff.
Wien het ghelaet, treurigh staet
Om het quaet, dat Godt dreyght
Hem, die blijft tot quaet gheneyght?
's Heeren straff keert elck aff,
Tot het graff hem verslint,
Door sijn eyghene liefde blint.
4 Godt dien wel gheluckigh noemt,
Wiens ghehoor de vuyle sond verdoemt.
Die soo hoort, dat hy staegh
Doe Gods woort, op dat hy
Eeuwigh hoore 's Hemelsch melody.
Die voor Gods klop, 't oor niet stop,
Maer doet op, dat die Heer
In hem kome door sijn leer.
Die afweert, 't gheen verkeert
Wert gheleert van het woort,
't Welck hy heeft van den Heer ghehoort.
5 Wel hem! welckers herte beeft,
Als het hoort, dat Godt die eeuwigh leeft,
Komen sal in 't ghericht
Met gheschal, en trompet,
Om te loonen yder nae sijn Wet.
Die in sijn jeucht, hoort met vreucht,
Nae de deucht, om 't ghehoor
Van Gods vloeck te komen voor.
Die om 't loon, volght den toon,
Van Gods Soon, en sijn leer;
Wie soo hoort, komt tot eeuwig' eer.
|
|