Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijZangh: Nae dien het bitter gaet voor 't soet.
AL wie sijn Godt van herten mint
Ge-
| |
[pagina 266]
| |
 lijck een Vader goet,
Sijn Godt ver boven al besint
Wat hem op Aerd ontmoet.
Hy niemant lieft ghelijck sijn Opper-Heer.
Hy Godt alleen gheeft d'allerhooghste eer.
Lieft hy wat aertsch, 't zy Vader, kint, of vrou
't Is onder Godt; dien houdt hy vaste trouw.
2 Sijn sinnen stadigh op Godt staen,
Hy nimmer Godt vergheet.
Wat Godt behaeght, is flucx ghedaen;
Als hy Gods sin slechs weet.
Van Godt te spreecken, is sijns herten vreucht;
En sijn vermaeck is 't volghen van de deucht.
Het is hem pijn, jae doodelijcke smert,
Wanneer hy hoort, dat Godt ghelastert wert.
3 Hy neemt sorghvuldigh daer op acht,
Dat niet van hem gheschiet,
Waer door sijn Heylant aenghebracht
Kan werden groot verdriet.
| |
[pagina 267]
| |
Niet dit of dat ghebodt alleen hy doet,
Maer wat Godt wil; en dat op staende voet:
Niet nu en dan, maer stadigh, selfs oock dan;
Wanneer den noot en doodt koomt aen den man.
4 Gods wonderdaden hy vermelt
En stelt die op 't Autaer.
Gods eyghenschappen hy hoogh stelt,
Jae roemts' in 't openbaer.
Hy prijst Gods gunst; en al wie die versmaet,
Dien acht hy, dat te recht verdient sijn haet
Wanneer hy hoort een vuyle lastemont,
't Bedroeft hem gantsch, ja in sijns herten gront.
5 Hy heeft sijn God soo hert'lijck lief
Dat hy en lijff en gheldt
En alles hout tot Gods gherieff
En voor Gods eere stelt
In lijfs ghevaer; jae oock veel liever laet
Dan yets te doen, dat Godt niet aen en staet.
Voor d'eere Gods hy willigh gaet in't graff.
Hy mijdt altijt Gods toornigheyt en straff.
6 Hy staet Gods eer in alles voor;
En heylight 's Heeren naem.
Hy is veel menschen tot een spoor,
Om haer Godt aenghenaem
Te maecken, door berou en heyligheyt.
Wijst niet de daet 't padt dat ten leven leyt.
Ter liefde Gods, hy soo volkomen leeft;
Dat hy ons stoff om Godt te prijsen gheeft.
7 Kort: d' Heere lieft hy boven al:
En wat dat hy ghebiet
Door hem niet achterblijven sal,
Maer vaerdighlijck gheschiet.
Hy vreest geen mensch maer God sijn opperhooft;
Op desen steunt en hoopt hy, en ghelooft.
Diens wil hy doet in spoet en teghenspoet
Van Godt alleen verwacht hy 't eeuwigh goet.
|
|