Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijZangh: Van Goossen.
IDer een die kruys of lijden,
En al't leet, 't welck hem ontmoet,
En van buyten komt bestrijden,
Acht ziels-quaat, is selfs niet goet.
Want seer licht het volck verwoet,
Of den loop der tijden,
Geeft voor vreught, ongheneught;
Tranen voor verblijden.
| |
[pagina 120]
| |
2 Doch al wie den Heer der Heeren
Heeft sijn wijsen Gheest verleent,
Kan het kruys ten besten keeren,
Waarom ymant truert en weent.
Hy daar door sich selven speent
Van het quaet der zonden;
't Welck in daat, zielen schaat;
En haar helpt ten gronden.
3 Die het quade heeft bedreven,
Lijt het quaet van hem begaan.
Daar het quaat eerst kreegh sijn leven,
Keert her we'er, en blijft daar staan.
Die het quade eerst vanght aan,
Springht het voor de scheenen.
Die quaat de'e, dan die t'lee,
Heeft me'er stoff tot weenen.
4 Die de vroomen valsch aandraghen,
Doen haar ziel me'er smert en pijn,
Dan de geen, die sy beklaghen;
Sy gerust noyt konnen sijn;
Om dat haar het schalck venijn
En 't ghewiss' komt quellen,
En tot wraack haar vermaack
Breeckt, jae doemt ter Hellen.
5 Wat ghy doet, siet toe: begint niet
Teghen ymant, dat ghy niet
Selfs wilt lijden; want ghy wint niet.
Nae de zonden volght verdriet.
Sond (schoon die gheen straff en siet,
Of ghevoelt uyt-wendigh)
Brenght doch me'e herten-wee,
En maackt ons ellendigh.
6 Die in plaats van Gode t'eeren
't Hert heel op de weerelt stelt;
Die de keurstem koopt van Heeren,
En het recht verkeert om gelt,
| |
[pagina 121]
| |
Die de Weesen doet ghewelt,
Die gheluckigh noemen,
Waar gheheel Gods oordeel
En sijn recht verdoemen.
7 Onghemack en ramp te mijden
Gheensins wert van ons ontra'an:
Als die sorgh blijft om te strijden,
En den Satan af te slaen,
En de sonden, die ons scha'an;
Jae om soo te leven,
Als de Heer in sijn leer
Ons heeft voorgheschreven.
8 Het verdriet dat ons komt treffen
Veel uyt eyghen domheyt spruyt.
Aen een stroo veel lastigh heffen,
Daar de wijse licht komt uyt.
Eyghenliefde sich uytsluyt
Van de swarigheden;
't Gheen haar deert, sy vermeert
Door onlijdtsaamheden.
9 Niet alleen de Coninckrijcken,
En den eenen stadt den a'er,
Quellen en veronghelijcken;
Maar de vrienden oock malka'er,
Jae wy selfs ons in ghevaer
En veel onlust steecken;
Naedemaal ons geen quaal
't Quaat doen laat ontbreecken.
10 Dwase mensch, wat vliet ghy winden
Dieren-tijt, en krijgh, en pest?
In u selven is te vinden,
Aller qualen brou en nest.
Ghy u selven 't meeste quest.
Wilt ghy't quaat voorkomen
U selven haat; mijt het quaat,
Voeght u tot de vroomen.
|
|