Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
Auteursrechtvrij
[pagina 82]
| |
Zangh: Doen Daphne d'overschoone maaght.
OM ware vrientschap recht te voen,
Voor alle dinghen moet ghy vlijtigh'lijck acht
Hier op staagh nemen, wilt verhoen
Al't geene, dat heel uwe vrientschap verkracht.
Sorchvuldighlijck doch daer op let dat ghy altijt met een vrolijck ghemoedt
V voeght nae deese vriendtschaps wet, daer teghen met
| |
[pagina 83]
| |
 wil doch nimmermeer doet.
Geen vrientschap langh bestaedt,
Soo ghy daer teghen aengaet.
De soete vrientschap de Son ghelijckt,
Die door haer stralen ons met vreuchde verrijckt.
2 Ghy wenscht u selven alle goet,
Voor kruys en elenden ghy ziddert en beeft:
Met alle macht wat hinder doet,
Ghy van u keert, en altijdt wederstreeft.
Hebt ghy een vrient, hem doch geen saeck
Toe wenschen wilt, waer door hy licht'lijck kan
Gheraecken tot geen waer vermaeck:
Met alle vlijt kant u daer tegen an.
'tGeen dat een vrient ontmoet,
Ons selven hert-seer aendoet;
En kruys en swarigheyt; want sijn hert
Door eenderley bant met ons vereenigt wert.
3 Ghy wenscht, wanneer ghy zijt in noot
Van menschen met wercken geholpen te zijn;
Is uwen vrient in ramp seer groot;
| |
[pagina 84]
| |
Door woorden en wercken verlost hem uyt pijn.
In spoet alleen een vrient te sijn,
Geen ware liefde of vrientschap zijn kan;
Maer heeft alleen der vrientschaps schijn.
Wanneer dat swarigheyt treft ymant an,
Ghy rechte vrienden kent.
Een vrient getrou, u ellent
Acht als het zijn: Hy u noyt verlaet;
Want hy u selfs bemint, niet u om u staet.
4 De vrientschap, die alleen komt voort
Uyt het genieten van vrolijckheyt en gelt,
Of vleyery, wert licht verstoort;
Nademaelse niet recht is 't samen gestelt.
Men soeckt slechts u, en niet u deught;
Niet het gemeene goet, maer eygen baet;
Als dat ontbreeckt, komt ongeneught:
U teghenspoet doet datmen u verlaet.
Die vrienden beelden af
De swaluwen, die alst straf
En harde winter weer komt aen boort,
Wegh vlieghen, en haer stem wert niet meer ghehoort.
5 Die't selfde wil en niet en wil,
Met and're sal leven in vrede seer soet:
Komt tusschen haer twist en verschil,
Men haestigh sal toonen en wrev'ligh gemoet.
Waer vrientschap is, oock order is
Daer order is, is rust; die plaetst sich niet,
Daer alles vol verwarringh is,
En bittere tweedracht als vrouw gebiet.
Twee menschen noyt soo een
Hier zijn geweest, dat gantsch geen
Oneenigheyt hadt tusschen haer stal:
Doch 'tgeen ontbreeckt, geseg'lijckheyt vullen sal.
6 De selfde wil niet altijt maeckt
| |
[pagina 85]
| |
Een bondighe vrientschap, die Gode behaeght.
Een vrientschap, die Gods eer niet raeckt,
V Schepper sal haten; die vrienden hy plaeght.
Wilt ghy goe vrientschap met u vrient
Op bouwen; sie toe: vereenight u niet,
Ten zy, dat u verbont gantsch dient
Ter eeren Godts; of't geen dat hy gebiet
Niet om en stoot; noch schaet
V Even-mensch; anders haet
En breeckt dat verbont, als niet heel wel
Met and'ren ghemaeckt na ons Heeren bevel.
7 Zijt om uws naestens luck verblijt,
Als of dat u selven aen't lijf waer gebeurt;
Geen vrient dan and'ren heyl benijt,
Of in sijn sinnen daer droevigh om treurt.
Hy houdt der vrienden luck voor 't zijn;
Hy danckt sijn Godt, als waer't hem selfs gheschiet,
Hy treurt als vrienden zijn in pijn;
Hy droevigh is, als of hy leet verdriet.
Soo moet het altijt zijn.
De vrientschap voet geen venijn.
De vrienden sijn verknoght vast aen een:
Een yder hout sijn goet voor d'ander ghemeen.
8 Dewijl de vrienden zijn een siel,
Door g'lijcke sinnen, als oock liefde, vereent:
Noyt d'een van d'ander sich onthiel;
Of 't valt hem bange, Hy treurt seer en weent.
Hy mist de oorsaeck van sijn vreught;
De held're Son die al sijn smert verdrijft,
Hy steeckt vol droeve ongeneught:
So langh sijn ghetrouwe helft achterblijft.
Mist ghy een trouwe vrient,
Soo zijt ghy maer half ghedient.
| |
[pagina 86]
| |
Geen vrientschap hoe goet, kan langh bestaen,
Daer vrienden seer verd' van malkanderen gaen.
9 De vrientschap vry van eygenbaet
Is yv'righ soo wel te helpen sijn naesten
Als sijn gesin: Heeft hy't te quaet.
Tot sijner bystant hy vrolijck sal haesten.
Gheen ware vrient verlaet in noot
Den and'ren, maer helpt, waer hy helpen mach:
Hy blijft getrouw tot inder doot:
Hy blijft tot 't lest als inden eersten dach.
Soo langh den bant van deucht
By een is, geen ongeneught,
Geen swarigheyt, haer vrientschap en liefd'
Kan breecken; in grooten noot vrient meest gerieft.
10 Gheen vrient alleen vrient voordeel doet
Om Aertsche schatten by een te vergaren;
Hy weet, dat dit voor 't quaet niet hoet:
Sy soecken malkanders ziel te bewaren
Voor alles dat van God haer scheyt.
Sy trachten te werden int weldoen rijck,
Op dat sy t'saem in eeuwigheyt
Gods huys be-erven voor haar vaste wijck.
Daar toe port d'een den aer,
't Zy dat sy hier sijn of daer.
Sy treden malkand'ren voor in deucht:
En komen so t'samen tot der vreugden vreugt.
|
|