Liederen en balladen

[p. 95]

Ochtend.

'k Heb al dikwijls willen zingen,
Overmacht der morgenstond,
Hoe uw speren binnendringen
Droomwolk die de ziel vermomt.

Staan wij niet als zonder zonden
Voor het openwijkend blind,
Half in sluimer nog gebonden,
Bijna engel, bijna kind,

Lachend naar het hemelgloren,
't Vochtig groen dat nauw' ontbot,
Of wij broeders zijn geboren
Samen uit den schoot van God.

[p. 96]

 

Dieper buigen wij voorover,

 

Dat een golf van vooglenschal

 

Wegwischt door zijn tonentoover

 

Onrust naar wat komen zal.

 

 

 

Gansch nu aan onszelf ontheven

 

Aadmen, waar een zoelte zucht,

 

Wij de essens van 't warme leven,

 

Aardgeur, bloem- en nevellucht...

 

 

 

Langs de dauwjuweelge wegen

 

Dwaalt een vroege wandelaar.

 

Dat hem deze dag, ten zegen,

 

Onbegrepen weelde waar'!