Liederen en balladen

[p. 89]

Slapend Kind.

Kom mijn kind, de dag gaat ook.
Zie haar afscheid wuift ze al ginder;
In den tuin zijn bloem en vlinder
Als de nachtlamp en haar rook.
Kom mijn kind, de dag gaat ook.

Stil, hij is den dag al voor,
En hij sluimert, volgedronken,
Moegedroomd en blindgeblonken,
In oneindig niets teloor,
Rustig bij mijn woorden door.

Wonder, wat wordt de avond zwart!
Langzaam, langzaam moet ik stijgen
Langs de trappen, zelfs niet hijgen
Met dit hoofdjen aan mijn hart,
Tot waar zacht de sponde mart.

[p. 90]

 

Ach, want als hij wakker schrikt

 

Uit dat land van klank en kleuren

 

En hij ziet den nacht hier treuren,

 

Weet ik dat hij uren snikt...

 

Stram mijn knie, dat gij niet knikt!