§ (128) Die .xiiij. fabule is van .iiij. ossen |
MEn en sal den vrient niet lieghen noch saen achter laten ghelijck dese fabule | spreect van vier ossen die te gader in een velt waren. ende om dat sij hem bi een | hielden en dorfstese gheen dier bespringhen. alsoe dat daeromme den wolf eens tot | [20] hem quam. ende dede so vele met sijnder scoonder talen als dat hijse van een ghe- | creech. ende ghesceyden deen vanden anderen. ende also greep hijer eenen Doe | seyde dien osse. och lacen. hij is sot die scoone woirden gheloeft ende laetet tghesel | scap van sijnen vrient. want hadden wij ons bij een ghehouden ick en vonde mij | nv niet ghegrepen. Daeromme die vaste staet heeft hem nochtans te wachten dat hem | [25] niet en valle |
Auteursrechtelijk beschermd