Dye hystorien ende fabulen van Esopus

§ (102) Die vijfste fabule is vanden vos reynaerdt ende vanden haghedochte die ons | bewijst Datmen gheen hulp doen en sal den ghenen die ghewoenlijcken sijn meer | te beletten ende te verhinderen. dan te vorderen Ghelijck alst blijct bi deser fabulen |

[fol. I1r]

HEt was een vos reynaerdt die welcke om te scuwen den anxt ende die vreese | om gheuanghen te werden. clam op in een haghedochte die vol doerns was | inden welcke hij hem zeer quetsede Ende al screyende sprack hi totten haghedochte | aldus Ic bin ghecomen tot v om mij seluen te bescudden Ende du hebste mi tot- | [5] ter doot toe ghequetst. Ende die haghedochte antwoerdede hem. Du dwaelste ende | du biste wel gheabuseert. want du meyndes in mij te grijpen als du ghewoenli | ken biste die hoenre ende die hennen. twelc v nv ghefaelt heeft ende ic en bin niet ge | woen yemant goet te doen. mer altijt te prekelen ende te quetsen cleyder ende huyt | hoe soudic v dan gehelpen Ende die vos is mitter ghescuerder huyt wech ghe- | [10] gaen sonder hulp Ende daer om en salmen niet helpen den ghenen die ghewoen | liken is een yeghelijck te bescadighen ende quaet te doen Mer het behoort datmen | hem eer scadelijcken ende hinderliken wesel²²⁴ sal |

224 wesel lees: wesen.