§ (70) Die thiende fabule is vanden Ezel ende vanden leeuwe van die conijnen ende van | die vossen Men vint bywijlen dat die sommighe die luyde roepen. meynen dat si | die lieden ouermits haer zeer luyde crijten anxte selen iaghen ende veruaren. | Waer af dat Ezopus vertelt eene aldusdanighe fabule |
[5] IN tyden voerleden Soe ghemoetede een ezel eenen leeuwe den welcken hi | toe sprack ende seyde aldus laet ons clymmen op den hoghen berghe ende ick | sal dy bewijsen aldaer dat my die beesten zeer ontsien Ende die leeuwe dit hooren | de begonste daer om te lachen Ende al lachende seyde hi tot hem laet ons gaen broe | der Ende als si waren int hoochste vanden berghe soe begonste die ezel te garren | [10] ende zeer luyde te crijten Ende als die hasen die vossen ende die conijnen dit hoorden. | soe begonsten si voer te lopen ende te vlyen Ende als die ezel dit sach datse aldus van | hem waren veruaert ende liepen voer Soe seyde hy totten leeuwe En siet ghij niet | hoe dat dese beesten zeer voer mij veruaert sijn ende groote vreese hebben Ende die | leeuwe antwoerdede hem Diesghelijcs soude ic oec van uwe stemme veruaert | [15] hebben gheweest hadde ick v te voren niet ghekent een ezel te wesen Ende daer | om en salmen niet ontsien den ghenen die hem vermeet te doen dinghen daer | hij gheen machte ouer en heeft. want god die bewaert die mane vanden woluen | Men en sal oeck niet vreesen eenen dwaes ouermits sine dreyghinghe oft ouer | mits dat hi zeer luyde ende leelijcken crijtende ende ghebarende is |
Auteursrechtelijk beschermd