§ (14) Die xiiij. fabule is van eenen Aern die in sijnen beck een not dra | ghende was Ende vander rauen diese ontwee brack. Die ons te | kennen gheeft dat die ghene die wel besorcht ende seker is die | mach wel ouermits valschen raet in dien hij hem niet en wacht | [5] verraden worden Waer af dat esopus vertelt eene aldusdane | ghe fabule. |
HEt was een aern die op eenen boem sittende was ende hadde in sijnen beck een | not oft een mossele Die welcke sij niet ontwee breken en mochte. Dit mercken | de die raue seyde tot hem Dese mossele oft not en sult ghij niet breken mogen ten sij | [10] dat ghi vlieghet om hooghe ende dan van bouen hoghe op eenen harden steen laet | vallen Ende die aern begonste te vlieghen ende liet vallen sijn aes opten steen Ende ter | stont zo was die raue daer ende nam die not. ende alzo was hijse quijt. Ende aldus eest | dat menegherande menschen ouermits valschen raet ende valsche tonghen verra- | den ende bedroghen werden |
Auteursrechtelijk beschermd