§ (6) Die seste fabule is vanden leeuwe. vander Coe. vander gheyten | ende vanden scape. dye ons leert twoirt dat men ghemeynlijc- | ken seyt dattet niet goet en is met heeren pruymen oft kersen eten | Oick mede dattet niet goet en is dat een arm mensche metten | [5] rijcken machteghen eeneghe deel oft deylinghe hebbe Waer | af dat esopus vertelt eene fabule aldus |
DIe coe die gheyte ende dat scaep ghinghen op een tijt te samen iaghen met | ten leeuwe ende vinghen eenen hert Ende alst quam dat sij souden deylen seyde die | leeu totten anderen Mijn heeren ende lieue vrienden ghij sult weten dat dat eerste | [10] deel mij alleene toebehoort ouermits dat ic ben een heere Dat ander ouermits | dat ick ben die starcste Dat derde ouermits dat ick snellijcker dan ghij gheloopen | hebbe Ende die hem vermeten wille te tasten aen tvierde sal mijn doot vyant we- | sen Ende in deser manyeren soe nam hij dat gheheel hert nae hem alleene Ende hier | omme soe bewijst ons dese fabule dat die arme scaemel luyden hem metten rijc | [15] ken machtegen niet versellen en sullen want die machteghe den armen nem- | mermeer ghetrouwe en is. |
Auteursrechtelijk beschermd