Komme dy kepers? Boef fan Rys

(2001)–R.R. van der Leest– rechtenstatus



[pagina 82]
14 Sûnder ophâlden flitse de neonlampen fan de boetyk. Ljochtsjes rinne op en del by de gevel lâns. Horizontaal floepe ien foar ien letters en sifers oan en foarmje in tekst, seks? nim in seksslije siperse bêdpoes! topless, bottomless. dat is it hielendal! 1 + 1 = 1!!!!!!!! alinne by sipma's siperse sekspoes boetyk! De útsmiter nimt Nier sekuer op. Hy hat in tunyk mei gouden streken, epauletten en dekoraasjes oan. In unifoarm út de Tsiendeiske Fjildtocht. It Legioen fan Eare hinget him op it krús. De pet is fan de Frânske posterijen. ‘Gjin strik?’ freget er mei de stim fan in foarlader. ‘Nee,’ antwurdet Nier dimmen. ‘Allinnich kreaze lju komme der yn.’ ‘Dêrom bin ik hjir. Hielendal út Harns.’ ‘Ek gjin smoking, hen?’ ‘Ik wist wrachtich net dat dizze poezekoer sa karbewust is.’ ‘Man, wy kinne Ljouwert om en oer. Se tinke altiten. Donkerbroek, sa'n gat, 't sil wol gûlen mei de pet op wêze. Mar as se hjir west ha, komme se grif werom. Mei freonen en goekunden. Sels út it bûtenlân.’ ‘Ik bin wier ymponearre. Dizze tinte is unyk.’ De útsmiter leit de holle wat skeef en freget erchtinkend: ‘Hoe bedoele jo dat?’ ‘No gewoan. Je ferwachtsje in neazich krûpyntsje ynstee fan dizze flinke moderne saak.’ De útsmiter byt op syn ûnderlippe. Hy knikt. ‘Dan is it goed.’
[pagina 83]
Hy skoot in apparaat lyk as bussjauffeurs fan ienmansweinen brûke foar syn pampes. By syn postuer liket it mear in boartersguodkassa fan in beuker. Syn woarstfingers gripe in knopke. ‘Inkelde reis of retoer?’ ‘Watte?’ ‘Bliuwe jo de hiele nacht of komme jo yn in oere werom?’ ‘Makket it ferskil?’ ‘Inkelde reis is djoerder.’ ‘Retoer dan mar.’ De woarstfingers skowe it knopke nei ûnderen ta. Se triuwe twa oare knopkes omheech, draaie oan in slingerke en mei in trynglûdsje springt in kreas beprinte kaartsje foar it ljocht. ‘ƒ25,-, ynklusyf.’ ‘'t Is net om 'e nocht.’ ‘Jûnsretoers binne djoerder. Oerdei kinne jo foar de heale priis plus in kwartsje teplak.’ Nier jout ƒ30,-. ‘Lit mar sitte.’ De útsmiter tikket oan syn pet en skoot it apparaat op 'e side. Fuort efter de doar stiet de earste sekspoes. Om har bleate lichem krinkelje swarte ferfstreken, har boarsten komme him mei in natuerlike uplift temjitte en har grutte eagen binne skean opmakke as dy fan in kat. Se hat in lange dikke sturt fan bont. ‘Mei ik jo kaartsje even sjen?’ ‘Yn oarder, kom fierder.’ Nier hâldt syn azem yn en triuwt har bjusterbaarlike boarsten wat fansiden, dat hy kin by har lâns komme. Dan kriget er har by de boppeearm en lûkt har mei yn in hoeke. Se slacht syn hân fan har ôf en sjocht him spinnich oan. ‘Wat tinke jo wol?! Ik bin hjir sjeffin!’ ‘Ik moat Kiki Rascall ha,’ lústert Nier. ‘Nammen sizze my neat. It bedriuw is koartlyn rasjonalisearre. De famkes ha gjin nammen mear. Se ha in letter. Jo ha in Q op jou kaartsje, jo moatte Q nimme.’ ‘Wat is Q?’ ‘Q is Ku. Sa hyt jo sekspoeske. Maklik foar de klant, hy wyt meiiens
[pagina 84]
wa't er foar him hat.’ ‘Ik wol Ku net. Ik wol Kiki.’ ‘Dan moatte jo seisentweintich ferskillende kaartsjes keapje. En dan noch is it net seker dat jo har foar moarnier moetsje. Dit is ús tsjinstregeling.’ De sekspoes wiist op in pripboerd mei spjelden fan ferskillige kleur, linten, letters en sifers. ‘Mei ik dan miskien witte hokker letter Kiki hat?’ ‘Wy meitsje de identiteit fan de famkes noait bekend. Sil ik jo jas ophingje, of geane jo werom?’ Nier strûpt syn jas út. ‘De pet noch.’ ‘As ik dy ôf doch, falle myn harsens yn jo skerte. Ik ha krekt in swiere operaasje efter de rêch.’ ‘Fuort dan mar, omdat jo it binne.’ De sekspoes wynt in soartemint biljertklok op. ‘As de skel giet, moatte jo klear wêze! Fiif gûne boete foar elke minút mear.’ Se swaait in doar foar him iepen en Nier stapt in seal yn. Flier, muorren en plafond binne spegels. Ut ûnsjenbere lûdsprekkers klinkt sensuele elektroanyske muzyk. Yn it midden sit in man mei it djipsinnige gesicht fan in bejierre skylpod. Hy hat in pak fan aluminium-foly oan. It fel fan syn gesicht is giel en poreus as de skyl fan in sinesappel. Hy sit oer de flier mei in jildbudel foar him. Ringsom stean flessen, glêzen en skaaltsjes mei swiet, soer en sâlt. Trije katers yn 'e foarm fan breedboarstige smelheupige body-builders rinne hinne en wer om de gasten op har winken te betsjinjen. Seis-en-tweintich kattekuorkes stean kreas yn in kring by de muorren lâns. Boppe elk hinget oan in gouden strikje in kaartsje mei in letter fan it alfabet. Yn en foar de kuorkes kessens fan alderhanne kleur en dessin. Dêrop lizze en sitte de poeskes mei of sûnder selskip. Nier syn eagen fleane by de katsjes lâns. Se lykje allegear op Kiki. Miskien komt it fan de spegels. Hy set op de man yn it midden ta.
[pagina 85]
‘Binne jo de haadboarre?’ De man slacht it lid fan syn iene skylpodeach op en sjocht Nier oan. Mei it oare each bliuwt er foar him út stoarjen. ‘Sipma.’ ‘Kiki Rascall. Wêrisse?’ ‘Oeral.’ ‘Se wurdt hjir fêstholden!’ ‘Elkenien wurket hjir út frije wil.’ ‘Se hat my opbelle. Ynienen briek se ôf.’ ‘Sinjalemint?’ ‘Swart krolhier. Hechte boarsten, de lytse kant neist. Skientmeflek op har búk. Molksûkeladekleurich fel.’ ‘Dat ha alle famkes hjir.’ ‘Groede op it wang. Lytse tosken dy't in bytsje nei efteren stean. Praat Frysk mei in Frânsk aksint. Komt út Kanada.’ ‘Dat is dúdliker. Mar it helpt neat. Ik ken de famkes allinnich by har registraasjeletter. Freegje mar oan de sjeffin.’ ‘Dy makket de identiteit fan de famkes net bekend.’ ‘Dan binne wy útpraat.’ ‘Ferdomme, wêrom is de wrâld sa lykfoarmich,’ mompelt Nier. ‘Jo binne net by de tiid, menear. Stik foar stik ha wy dizze famkes op har brûkberens test. Jo soene witte moatte, se ha just dat gesicht en dy foarmen dy't hjoeddedei yn binne. As jo dat net sjogge, binne jo sels út. Dan kinne jo better fuortendaliks opkroadzje. Dizze famkes binne it tsjintwurdige ideaalbyld.’ ‘Mei sturt en al.’ ‘Dat is de persoanlike noat fan ús boetyk.’ ‘Ik soe dy Rubensboarsten by de yngong mar ferfange litte,’ merkt Nier bitsich op. ‘Dat is âldmoadrich.’ It lid fan it oare skylpodeach strûpt starich omheech. ‘Wy sille ús belied sels wol útstippelje,’ seit Sipma en hy makket in bûgemintsje. De lidden falle oer syn eagen, Nier is lucht foar him. Nier lûkt oan de skouders en set op koer Q ta. Ku ûntfangt him mei iepen earms. Se hat itselde stal as Kiki, deselde kritike maten, mar har gesicht mist kriich, it is dûzich. Se hat in smel
[pagina 86]
metalen boarststik en in bypassend broekje oan. Twa hingelslot sjes hâlde it spul teplak. ‘Top- en bottomless. Ik wurd bemitere,’ seit Nier. Hy wiist op har bepânsering. ‘Wat binne dat?’ ‘Myn ferburgen ferlieders,’ gigelt Ku. ‘Fierstente krap!’ ‘Dat is de bedoeling.’ ‘Doch dy dingen dochs ôf!’ ‘Mei net.’ ‘Wat mei net?’ ‘Earst moatte jo bybetelje. In tsientsje foar boppe, fyftjin gûne foar ûnder. Hjir binne de kaaikes.’ Ku lit twa sulveren kaaikes oan in sulveren keatling foar syn eagen dûnsje. Nier kriget in tsientsje út 'e bûse, teart it ta in reepke en stekt it yn de slúf tusken har gearprange boarsten. ‘Wa fan jim is Kiki Rascall?’ Se sjocht him ferheard oan. ‘Kiki?’ ‘Ja, wêr is se?’ freget Nier hoopfol. Ku sjocht om har hinne. Hy besiket har eagen te folgjen, mar dy fiksearje neat. ‘Hjir net,’ lústert se. ‘Wêr dan?’ Ku glimket swietfierich. ‘Earst even fange,’ seit se. Nier kriget wer in tsientsje en triuwt it yn deselde slúf. ‘Ik fiel my krekt in brievebus,’ gigelt Ku. ‘Of in sparpot,’ prevelt Nier. ‘Kiki is Set.’ Hy sjocht nei koer Z. Dy is leech. Swit gliert ûnder syn ferbân wei. Hy rûkt bloed. Syn harsens jûkje, hy soe se klauwe wolle, mar hy doar de pet net ôf te dwaan. ‘Kiki sit net yn har koer.’ ‘Sil ik Pee freegje?’ ‘Toe mar.’ Ku jout him in gutich knypeagje. ‘Foar neat giet de sinne op.
[pagina 87]
Ik ha al tefolle sein. De baas sjocht hieltiten nei ús.’ Nier skoot noch in tsientsje tusken har boarsten. Ku suchtet melodramatysk, krûpt op Pee ta en lústert har wat yn it ear. Pee skodhollet. Dan krûpt Ku werom en ferfoeget har by it famke oan har oare side. Er skodhollet ek. ‘Louloene,’ seit Ku, ‘fierder doar ik net te gean. Krij ik no in drankje fan dy?’ ‘Nee!’ ‘Wês net sa ienkennich. Fersierje my. In katsje strykt men dochs net tsjin it hier yn?’ ‘Ik wol dy hielendal net strike!’ ‘Lit my dan teminsten net yn myn twangbaitsje sitte.’ Ynienen floepe de ljochten út, de muzyk hâldt op. Even is it folslein donker, dan flitst in skynwerper oan. Yn de ljochtsirkel slûpe twa sekspoezen. Se draaie ominoar hinne, slaan de lange neils nei inoar út. ‘De skeldkanonnade,’ ljochtet Ku him yn. ‘Ien fan ús attraksjes.’ De famkes slingerje inoar fan alles nei de holle. De omsitters en lizzers gnuve. ‘Dweil!’ ‘Trut!’ ‘Rûpige sek!’ ‘Boarstige prûm!’ ‘Stiengoed, hen?’ seit Ku. ‘Foaral Bee hat it.’ ‘No,’ falt Nier har by. ‘Myn earen klapperje en ik sjoch der skilich fan. Mar is hjir net in rêstiger plakje?’ ‘De Poef! Sille wy nei De Poef ta?’ Nier knikt. Se giet stean en lûkt him op. ‘Kom!’ ‘Ik ha gjin jild mear,’ warskôget Nier. ‘Hoecht net.’ Ku hâldt syn hân fêst, jout der in knypke yn. Se rinne efter de kuorkes lâns de spegelseal út. In bodybuilder docht in doar iepen, poatet by har lâns, draait him om en iepent in twadde doar. Hy makket in djippe atletyske bûging mei rjochte knibbels. Se stappe
[pagina 88]
him foarby, hy hellet har wer yn en iepent in tredde doar. Dêrefter sit Sipma. Hy sit foar in selsmakke wandmeubel op in selsmakke sitmeubel fan stielplaat. Allinne in blikiepener fanneden. Neist him stean in bear yn rútsjeshimd en in mûs ûnder hoed. Se stean dêr as wolle se Nier opfrette. ‘Moai wurk, Ku,’ seit Sipma. ‘Hast wat fongen?’ ‘Mar tritich gûne.’ ‘Meist hâlde.’ ‘Tanke, baas.’ Yn de fierste hoeke sjocht er in sútrich hjerstkatsje sitten. Kiki.

Vorige Volgende

14