Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van de Neder-landers, aengaende hunne kleederen.

Sinne-beeldt.
Eenen Kleer-maecker, die voor de Maen een kleedt wilt snyden.

Onstandt-vastigh is de Maen,
Noyt vol-herdigh blyft sy gaen.

O Ghy Sot, ghy key der keyen!
Die een passend' kleedt wilt sneyen,

Ende maecken voor de Maen,

Die noyt blyft standt-vastigh staen.

Nu moet sy twee horens draghen,
En soo voeren haeren waghen;

Van half rondt soo groeyt-se vol,

En wordt eenen silv'ren bol.

Phoebe sietmen smilten, wassen;
Gheen kleedt kan haer altydt passen,

Hoe-je 't maeckt, en hoe-je 't snydt,

Daerom spaert den aerrebydt.

VVilt naer Gheel' oft Poperinghen,
Als een dwaes mensch henen springhen,

[p. 127]

 

Die een kleedt dat dient altijdt,

 

Voor een Neder-lander snydt.

 

Noyt en sult ghy dese dinghen,

 

VVel uyt-voeren, wel vol-bringhen,

 

VVant hy is ghelyck de Maen,

 

Noyt standt-vastigh blyft hy staen.

 

Nu soeckt hy uyt alle hoecken,

 

Kleyn tassetten, smalle broecken,

 

Broecken die den sachten bil,

 

Persen teghen synen wil.

 

Nu wilt hy die anders draeghen,

 

Hebben gansch naer syn behaeghen,

 

Flodderachtigh aen het lyf,

 

Ghelyck rocken van een wyf.

 

VVyt bynaer een vyftigh ellen,

 

Alsmen die wat ruym sou tellen;

 

Die een schip ghelijck behoort,

 

Souden wel doen zeylen voort.

 

Hoeden die het hooft bedecken,

 

Zyn oock wonder by dees' Gecken;

 

VVant nu is hy wyt van rant,

 

Nu heel smal, en kort van kant.

 

Nu heel kael, nu gansch vol wollen,

 

Nu heel hoogh en op-gheswollen;

 

Nu heel leegh, heel licht, heel klyn,

 

Ghelijck de pis-potiens zyn.

 

VVie en sou niet lustigh grimmen,

 

Als hy let op dese Simmen,

 

Als hy alles wel door-siet,

 

Dat in Neder-landt gheschiet?