Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van de Blommisten.

Sinne-beeldt.
Eenen Blom-hof vol Lief-hebbers, aen-hebbende Sotte kapproenen: Eenen Geck die synen dreck is prysende.

Ieder Dwasen, ieder Geck,
Rieckt seer gheerne synen dreck.

DEsen Dwasen, desen Grillen,
Pryst het mergh van syne billen,

Desen grooten Loter-bol,

Die verheft hier synen drol.

[p. 116]

 

Nectar, suycker, soete besen,

 

Roept hy synen dreck te wesen;

 

Hondert guldens, duysent pondt,

 

Acht hy hem met vollen mondt.

 

En 't en zyn gheen wonder' wercken;

 

VVant ghelyck men konnen mercken,

 

Ende lesen; ieder Geck,

 

Maeckt seer veel van synen dreck.

 

Komt Floristen, komt Blommisten,

 

Voeght u by de Alchimisten;

 

VVant ghy lieden met een sop,

 

Over-goten hebt den kop.

 

Komt, ick bidd' u, wat door-gronden,

 

Dese plaet maer eerst ghevonden;

 

Laet den hof een wynigh staen,

 

Komt dit neerstigh mercken-aen.

 

Rotte blommen, vuyle planten,

 

VVat ghespickelt aen de kanten;

 

Blommen van stront-gheel coleur,

 

Sonder aenghenaemen gheur:

 

Sietmen ieder-een u wysen,

 

Hoogh verheffen, wonder prysen,

 

Achten met een stout ghelaet,

 

Menigh Hongherschen Ducaet.

 

Dagh'lyckx loopt ghy naer de hoven,

 

Blommen hooghen, blommen loven;

 

Voor een swerte Tulipant,

 

Soudt ghy gheven menigh landt.

 

Animoenen die bederven,

 

Konnen op een ure sterven,

[p. 117]

 

Op een winter all' vergaen,

 

Koopt ghy dier, en dapper aen.

 

En soo is't dat ghy Blommisten,

 

All' uw' goet komt te verquisten,

 

Dat ghy moet naer Calis op,

 

Armer als den goeden Job.

 

Ey! en wilt u niet versteken:

 

Om dees' feylen, dees' ghebreken,

 

Moet ghy al-te-mael aen-doen,

 

Eenen groenen Sot-kapproen.