Theatrum stultorum

[p. 89]

De Sotheydt
Van die, de welcke op vrinden te seer hun betrouwen.

Sinne-beeldt.
Eenighe de welcke een Fles vol wyn lecken ende kussen; ydel zynde met de voeten stooten.

Aenghenaem sal 't Flesken zyn,
Alsoo langh als 't is vol wyn.

ALs het Flesken is vol besen,
Vol van druyven uyt-ghelesen,

Vol van soeten Spaenschen wyn,

Oft van 't nat ontrent den Rhyn.

Heeft het vrindekens met hoopen,
Ieder komter naer gheloopen,

't Is van ieder mensch bemint,

Die tot drincken is ghesint.

Iae men vindt wel sulcke Gecken,
Die het kussen ende lecken,

Om het edel, krachtigh sop,

't VVelck verquickt, verheught den kop.

Maer als 't nat is uyt-gheschoncken,
Als de Fles is uyt-ghedroncken,

Alsmen siet het landt, den grondt,

Stellen sy die wegh terstondt.

[p. 90]

 

In een hoeck wordt sy ghesmeten,

 

Gansch verlaeten, en vergheten;

 

't VVas den wyn die wirdt bemindt,

 

Niet de Fles, soo ghy't bevindt.

 

Vrinden, Neven, en Kosynen,

 

Sult ghy hebben met dosynen,

 

Soo-je maer zyt rycke liên,

 

Met de borse wel versien.

 

Ieder sal u achten, prysen,

 

En eerbiedigheydt bewysen,

 

Segghen dat hy is u vrindt,

 

Als hy schyven by u vindt.

 

Maer als dees' niet meer en klincken,

 

Sullen sy van uw' wegh flincken;

 

Als ghy kael zyt en ghesondt,

 

Vluchten sy van u terstondt.

 

Ghy meynt goed' ghetrouwe vrinden

 

Daghelycx by u te vinden,

 

Die u sullen in den noodt,

 

Hulpsaem wesen tot de doodt.

 

Maer ghy zyt, eylaes! bedroghen;

 

Als uw' geldt sal zyn vervloghen,

 

sullen sy u laeten gaen,

 

Noyt een woortien spreken aen.

 

Selden sult ghy vinden Neven,

 

Als ghy niet en hebt te gheven,

 

Selden sal hy zyn bemindt,

 

Daer-men gheen gheldt by en vindt.