De hazen en andere gedichten

[p. 62]

Vroeg

Er is geen dag zo leeg of in een hoek
staat wel een stoel waar jij niet op zit,
zo'n kersehouten stoel, neergezet in zo'n dag
die men niet voor het avond is moet prijzen.

Er is niets innigs aan de meeuwen
en niets waanzinnigs aan de gevels.
Een ei staat op het gas.
En er zijn verder geen bewijzen
dat ik ontregeld ben door wat je zei,
dat ik de trapezewerker die je misgreep was.

Er komt iets al te hevigs in de felle
en verbeten trouw aan dat verwijt,
iets opzettelijks en overdadigs.

De iepen die licht sidderen van ongeduld,
de kopmeeuwkliek van dak tot dak,
hun lente-Ief, het dagelijks uitzicht
over de stad, ik leef het; het is groot
en toch voorgoed iets ongenadigs.