De hazen en andere gedichten

[p. 40]

Het huis

Ik maakte een ommetje in de buurt
en lette op de gevelstenen: De Teyger,
D' Roo Leeuw, De Bouwer, D Vogel Struis.
Lopend over de kale grondvlakken
van de panden die verdwenen, werd ik
getroffen door de blijfkracht van een
alleenstaand naamloos huis, zijn licht
beregende rose borst van stenen.

De eersten die langs zijn muren sliepen
en door het trapgat naar elkaar
de dingen riepen - iets mee naar boven te nemen -,
als slijpsel van drukte werden hun stemmen
weer ingeademd en door lang vergane
laarzen in de straat gewreken.

Het huis kwam de feiten te boven,
maar de lichte schouderophaal
ter weerszij van de klokhals
is gebleven.