De hazen en andere gedichten

[p. 18]

1945

De Duitsers stonden bewaakt bij elkaar
bij de uitvalsweg, een troep verrotte augurken.
Sommigen waren jongens zo oud als ik
met niets dan regenlucht om zich heen.
Eén roerde in een vierkant pannetje
op zijn hurken.

De oorlog was over, door kinderen verloren,
met veel te lange geweren getraind,
als tovenaarsleerlingen van het kwaad geboren.

Zij leren hun tafels moeiteloos,
zij laten zich doden bij Elst en Verdun,
ze kunnen meer brood aan dan je dacht.

Hun verveling grenst altijd aan boosheid,
ze schoppen tegen de dagen aan
als tegen vuilnisbakken.
Lang blijven ze op de muren schrijven
en naar de kleren en de onkwetsbaarheid
van de volwassenen snakken.