Gedichten

[p. 116]

Vrouwenliefde.

De vrouwenliefde is als de waterbronne,

Die, hoe de wintervorst in ys haer boeit,

By d'eersten warmen strael der lentezonne

Weêr opwelt, en nog klaerder, ryker vloeit.

De vrouwenliefde is als de stam der roozen:

Ofschoon de noorder storm al zyne bloeisels rooft,

Heft hy, by 't eerste zachte zefierkozen,

Op nieuw en schooner bloeijend, 't prachtig hoofd.

De vrouwenliefde is trouw als de avondsterre:

Schynt zy vergeefs aen 't blauwe firmament

Ook duizendmael, zy glimt in rust van verre

Totdat een minnend oog den strael erkent.

Die liefde is als de nachtegael in rouwe:

Zy zingt, ook wen van smert haer boezem hygt.

De vrouwenliefde is gansch de ziel der vrouwe,

Die, boven 't graf, onsterflyk opwaerts stygt.

1844.